آرزوی رستگار شدن و رسیدن به فوز و فیض شهادت در رکاب ولی خدا، برایکسانی که در معرکه کربلا نبودهاند، آرزوی شیرینی است.شهادت را رستگاری دانستن و آرزومندی برای درک آن فیض، هم خطی با سید الشهداء «ع» است.این آرزو در زیارتنامه های آن حضرت با عبارتهای مختلفی بیان شده است.از قبیل: «فزتم و الله فلیت انی معکم فافوز فوزا عظیما»،(1) «یا لیتنی کنت معکم فافوز فوزا عظیما»،(2) «فیا لیتنی کنت معکم فافوز معکم».(3) جلوه این آرمان والا، در هر عصری میتواند آشکار شود، چرا که وقتی هر روز عاشورا و همه جا کربلا باشد و خط جهاد و شهادت به روی پیروان حق گشوده باشد، صداقت زائر در این ادعا، در جبهههای نبردش با ستمگران دیده میشود و این آرزو به عمل میرسد.نمونه آن در جبهههای دفاع مقدس در جمهوری اسلامی مکرر دیده شد.
آنان که عمری خطاب به مولایشان «یا لیتنا کنا معکم…» گفته و بر غربت و تنهایی مظلومیت حسین «ع» گریسته بودند، وقتی کربلای جبهههای حق، برای حسین زمان ناصر و یاور میطلبید، به میدانهای رزم شتافتند و جان فدا کردند و نشان دادند که اگر در عاشورا هم بودند، همچون اصحاب شهید آن امام، عاشقانه جان نثار میکردند.جمله «یا لیتنا…» هم اعلام موضع و جانبداری از برنامه و حرکت عاشورایی شهدای کربلاست، هم اعلام آمادگی برای حضور در کربلاهای مکرر تاریخ. شعار شهادت طلبان است و آرزوی وارستگان از تعلقات دنیوی.چرا که نوع شهادتی که حسین «ع» و اصحابش در کربلا پذیرا شدند، غبطه همه انسانهای آزاده در دورانهاست.در حدیث
مفصل امام رضا «ع» خطاب به ریان بن شبیب آمده است: «یا ریان!ان سرک ان یکون لک من الثواب مثل ما لمن استشهدمع الحسین «ع» فقل متی ما ذکرته: یا لیتنی کنت معهم فافوز معهم فوزا عظیما»(4)اگر دوستداری که ثواب شهیدان کربلا را داشته باشی، هر گاه به یاد آن حادثه افتادی بگو: کاش مننیز با آنان بودم و با آنان به رستگاری بزرگ میرسیدم.این آرزو، نشان دهنده زمینه تفکرات عاشورایی در دل انسان است.
1) مفاتیح الجنان، زیارت اول امام حسین، ص 424.
2) همان، زیارت ششم، ص 427.
3) همان، زیارت وارث، ص 430.
4) بحار الانوار، ج 44، ص 286.
