زمان مطالعه: < 1 دقیقه
سوزناکترین ناله برخاسته از ژرفای جان، که شیعه کربلایی با آن ندا، سید الشهدا را صدا میزند، ندایی که قلبهای عاشق حسین «ع» را به هم متصل میکند و حسینیان را زیر خیمه «ذکر» گرد میآورد.شعاری که بر پرچم عزاداران محرم، بر پیشانی رزمندگان اسلام، بر لبهای نوحه سرایان عاشورا میدرخشد و میشکفد.ندای شوق آمیزی که صحابی بزرگوار، جابر بن عبدالله انصاری، وقتی همراه عطیه بر سر تربتحسین «ع» آمد و بیهوش شد، چون عطیه آب به صورتش پاشید و به هوش آمد، سه بار گفت: «یا حسین!یا حسین! یا حسین!» آنگاه گفت: «احبیب لا یجیب حبیبه؟» و سپس به زیارت ابا عبدالله علیه السلام پرداخت.
