زمان مطالعه: < 1 دقیقه
پس از شهادت یاران، در لحظههای حسّاس غروب عاشورا، حضرت علی اصغر علیه السلام با نداشتن شیر و نخوردن آب، از تشنگی بیتابی میکرد، امام حسین علیه السلام قنداقه کودک شش ماهه را بر روی دست گرفت و خطاب به آن مردم فرمود:
حدیث 439
قال الامام الحسین علیه السلام: یاقَوْمِ اَما مِنْ مُجیرٍ یُجیرُنا، اَما مِنْ مُغیثٍ یُغیثُنا، اَما مِنْ طالبِ حَقٍّ فَیَنْصُرُنا، اَما مِنْ خائِفٍ فَیَذُبَّ عَنَّا، اَما مِنْ اَحَدٍ یَأْتینا بِشَرْبَةٍ مِنْ الماءٍ لِهذَا الطِّفْلِ فَاِنَّهُ لا یُطیقُ الظَّمأَ.
امام حسین علیه السلام فرمود: (ای قوم! آیا پناه دهندهای هست پناهم دهد؟ آیا یاری کنندهای هست یاریم کند؟ آیا حق طلبی هست که به ما کمک کند؟ کسی هست از قیامت بترسد و از ما دفاع کند؟ آیا شخصی در بین شما هست که آبی برای این طفل بیاورد چون او طاقت تشنگی را ندارد).
