از حروف مقطعه قرآن در اول سوره مریم.طبق برخی تفاسیر، این حروف رمزی اشاره به حوادث یا فضایل یا مسایلی دارد که اهل بیت به علم آن آگاهند.از جمله تفسیرها و تاویلهای این حروف، انطباق آن با حادثه کربلاست.در روایات است: حضرت زکریا نام پنج تن آل عبا را از جبرئیل فرا گرفت و چون به نام امام حسین «ع» میرسید، اندوهگین میشد و اشک در چشمش میآمد، اما با نامهای دیگر، اندوهش میرفت.راز آن را ازخداوند پرسید.خداوند با «کهیعص» قصه آن را خبر داد. «کاف»، نام کربلاست، «ها»، کشته شدن عترت طاهره است، «یاء» یزید ستمگر، قاتل حسین «ع» است، «عین» عطشحسین «ع» و «صاد» صبر و مقاومت اوست. زکریا سه روز در مصیبت حسین «ع» گریستو از خدا خواست که فرزندی به او عطا کند و با محبت او، آزمایشش کند و آنگونه که محمد «ص» را در سوگ فرزندش به داغ نشاند، او را هم داغدار کند.خداوند، یحیی را به او عطا کرد.یحیی هم همچون حسین «ع» ششماهه به دنیا آمد.(1) میان یحیی بن زکریا وحسین بن علی شباهتهای دیگر نیز وجود دارد.سر هر دو مظلومانه بریده شده و سر هر دو در طشت و طبقی پیش طاغوت زمانشان نهاده شد.
1) تفسیر البرهان، ج 3، ص 3، بحار الانوار، ج 44، ص 223.آیات دیگری نیز به شهادت امام حسین «ع» تاویل شده است.ر.ک: بحار الانوار، ج 44، ص 217 باب «الایات الماولة لشهادته».
