کرده امام حسین‏

کرده و کرد، قطعه زمینی که کناره‏های آن را بلند کرده باشند و در میان آن سبزی بکارند یا زراعت دیگری کنند.زمینی که برای کاشتن سبزی یا میوه درست کنند و در آن چیزی ‏بکارند.(1) در قدیم، رسم بوده که کشاورزان، زمینهای مزروعی خود را کرده‏بندی (قسمت‏بندی) می‏کردند و یک کرده را به نام امام حسین‏ «ع‏» می‏کاشتند و در آخر سال

حساب‏ می‏کردند و درآمد آن را به یکی از تکایای شهر می‏پرداختند تا به مصرف سوگواری‏ خامس آل عبا برسد.(2) این نوعی موقوفه‏ سازی برای سید الشهدا «ع‏» بود و بودجه مردمی‏که مخارج تکایا و سوگواریها را تامین می‏کرد، بعلاوه به کشاورزی و محصول زارعین هم‏ برکت می‏داد و آنان امام حسین‏ «ع‏» یا اباالفضل‏ «ع‏» را در زمین و زراعت‏خویش، شریک و سهیم می‏کردند و نشانه نوعی محبت و ولایت نسبت به خاندان رسول خدا «ص‏» بود.

1) لغت‏نامه، دهخدا.

2) تاریخ تکایا و عزاداری در قم، ص 189.