حسین بن علی بیهقی، مشهور به واعظ و متخلص به کاشفی، از علمای معروف ایران که در فن خطابه تسلط داشته و شعر هم میسروده است.کتاب معروفش «روضة الشهدا» ست که در تاریخ خاندان پیامبر و مراثی اهل بیت «ع» است(1) و مدتها مرثیهخوانان، از کتابمقتل او مرثیه میخواندند و به همین جهت به آنان روضه خوان گفته میشد.به نوشته دهخدا: وی در زمان سلطان حسین بایقرا در هرات و نیشابور، مشغول وعظ و ارشاد بوده و با صوتی خوش و آهنگی دلکش آیات قرآنیه و احادیث نبویه را با عبارت و اشارات لایقه به عرصه بیان میآورده… در هرات که مردمانش از اهل سنت و جماعت بودهاند، به شیعیگری متهم و در سبزوار که مرکز تشیع بوده… به تسنن اشتهار داشته است. مصنفاتش: آینه اسکندری، الاختیارات، اخلاق محسنی، الاربعون حدیثا، اسرار قاسمی، الواح القمر، انوار سهیلی، جامع الستین، جواهر الاسرار، روضة الشهدا، و کتابهای دیگر(2) وی در سال 906 یا 910 در هرات درگذشت.
1) معارف و معاریف، ج 4، ص 1835.
2) لغتنامه، دهخدا.
