چراغانی

آراستن و آذین بستن خانه و شهر، هنگام جشنها و اعیاد و پیروزیها.در بدو ورود

اهل بیت امام حسین‏ «ع‏» به کوفه و نیز دمشق، مواجه با آذین‏بندی و چراغانی و مراسم‏ جشن و شادمانی شدند.به نقل بعضی تواریخ: اهل بیت را سه روز در دروازه شام‏نگهداشتند تا کار چراغانی‏شان کامل شود و شهر را با زیورها، حله‏ها، دیبا و زر و سیم وانواع جواهرات بیارایند.آنگاه مردان، زنان، کودکان، و بزرگسالان، وزیران، و امیران، یهود و مجوس و نصارا و همه اقوام به تفرج و تفریح بیرون آمدند، با طبلها، دفها، و شیپورها و سرناها و ابزار لهو و لعب دیگر.چشمها را سرمه زده، دستها را حنا بسته و بهترین لباسها راپوشیده و خود را آراسته بودند.شهر چنان وضعی داشت که گویا از همه مردم در سطح‏ شهر دمشق، رستاخیزی به پا شده است.و در چنین وضعی بود که سر مطهر امام‏حسین‏ «ع‏» را وارد کردند که بر فراز نیزه بود و پشت ‏سر آن، اسیران اهل بیت را از دروازه ‏ساعات به داخل آوردند….(1)

تبلیغات امویان وانمود کرده بود که بر دشمنان خلیفه و بر یاغیان پیروز شده‏اند و خاندان آنها را به اسارت گرفته و آورده‏اند.تا آنجا که سهل بن سعد در سفر خود به دمشق ‏عبور می‏کند و با دیدن چراغانی و دف و طبل، می‏پرسد: آیا شما در شام، عیدی دارید که ما از آن بی‏خبریم؟می‏گویند: سر حسین‏ «ع‏» را از عراق به شام می‏آورند!همین سعد متاثر می‏شود و در مقابل خواسته سکینه، دختر امام، به نیزه‏داری که سر سید الشهدا را می‏برد، 400 درهم می‏دهد تا سر مطهر را پیشاپیش اسرا ببرد و مردم به چهره اهل بیت نگاه نکنند.(2) اما زینب و سجاد «ع‏» جشن را با سخنرانیها و خطابه‏هایشان تبدیل به عزا کردند و آن ‏پیروزی را در کام یزید، تلخ ساختند.

شام، غرق عیش و عشرت بود هنگام ورود

وقت رفتن شام را شام غریبان کرد و رفت

1) حیاة الامام الحسین، ج 3، ص 369.

2) همان، ص 370.