گرچه حر بن یزید ریاحی اوّلین کسی بود که راه را بر امام حسین علیه السلام بست، امّا
وقتی پشیمان شد و عذرخواهی کرد، امام عذر او را پذیرفت، و در حق او دعا کرد:
حدیث 335
قال الامام الحسین علیه السلام: نَعَمْ، یَتُوبُ اللهُ عَلَیْکَ، وَیَغْفِرُ لَکَ، ما اِسْمُکَ؟
امام حسین علیه السلام فرمود: (آری خداوند از تو میپذیرد و تو را میآمرزد، اسم تو چیست؟)
پاسخ داد: نام من حُر است. امام فرمود:
أَنْتَ الْحُرُّ کَما سَمَّتْکَ اُمُّکَ، أَنْتَ الْحُرُّ إِنْ شاءَ اللهُ فِی الدُّنْیا وَالاْخِرَةِ، إِنْزِلْ
(سوگند به خدا، تو را مادرت به غلط حُر نام نگذاشت تو در دنیا و آخرت آزادهای اگر خدا بخواهد.)
حُر اجازه میدان رفتن از امام خواست، آنحضرت در پاسخ او فرمود:
یا اَخی اِنْ تُبْتَ کُنْتَ مِمَّنْ تابَ اللهُ عَلَیْهِم، اِنَّ اللهَ هُوَ التَّوابُ الرَّحیم.(1)
(ای برادر اگر توبه کردی، تو از کسانی هستی که خداوند توبه آنان را پذیرفت که همانا خداوند بسیار توبه پذیر و مهربان است).
1) فتوح ابن أعثم کوفی ج5 ص113، مقتل الحسین خوارزمی ج2 ص 10، کامل ابن أثیر ج3 ص288، تاریخ الطبری ج7 ص 355، بدایه و نهایه ج8 ص 183-184، بحارالانوار ج45 ص14، کتاب أمالی صدوق مجلس 30.
