میدانیم که تا معاویه زنده بود امام حسین علیه السلام به مواد قرارداد نامه احترام میگذاشت، و شیعیانی که اجازه مخالفت کردن و قیام میخواستند را به سکوت و رازداری تشویق میکرد، امّا پس از مرگ معاویه هرکس تقاضای فریاد و قیام میکرد به آنها پاسخ مثبت میداد. وقتی مردم کوفه پس از مرگ معاویه به امام نامه نوشتند و تقاضای قیام کردند، امام پذیرفت که در جواب ابن زُبیر فرمود:
حدیث 247
قال الامام الحسین علیه السلام: أَتَتْنی بَیْعَةُ أَرْبَعینَ أَلْفاً یَحْلِفُونَ لی بِالطَّلاقِ وَالْعِتاقِ مِنْ اَهْلِ الْکُوفَةِ(1)
امام حسین علیه السلام فرمود: (به من خبر دادند که چهل هزار نفر از مردم کوفه با من بیعت کردند و سوگند خوردند که آزاد و آزاده زندگی کنند.(2)
1) اخبرنا أبوالحسین محمد بن محمد بن الفراء وأبو غالب أحمد و أبو عبدالله یحیی ابنا السحن، قالوا:أنبأنا ابو جعفر بن السلمة، أنبانا محمد بن عبدالرحمان بن العباس، أنبانا أحمد بن سلیمان، أتباناالزبیربن بکار، حدثنی عمی مصعب بن عبدالله، أخبرنی من سمع هشام بن یوسف الصنعانی، یقول عن معمر، قال: وسمعت رجلا یحدث عن الحسین بن علی علیه السلام قال: سمعته یقول لعبدالله بن الزبیر:.
2) تاریخ ابن عساکر (شرح حال امام حسین علیه السلام) ص194 حدیث 249، شرح نهج البلاغة ابن ابی الحدید ج20 ص117.
