و اینک کیفر پلیدان روزگار

مختار پیش از پیروزی به مردم وعده داده بود که بر اساس قرآن و سنت پیامبر و راه و رسم عادلانه‏ی امیرمؤمنان جامعه را اداره کند.

بیت‏المال عراق را در راه پیشرفت جامعه و آبادانی آن سرزمین و رفاه و آسایش مردم هزینه نماید و کشندگان سالار شهیدان و یاران فداکارش را، که در حکومت «ابن‏زبیر» آزاد می‏گشتند، و برخی نیز به دستگاههای دولتی جذب شده بودند، به کیفر جنایتشان برساند… و اینک پس از پیروزی نوبت عمل به وعده‏ها بود…

بر این اساس بود که فرمان تعقیب و دستگیری پلیدان اموی مسلک آغاز شد.

مختار در یک سخنرانی تاریخی با برانگیختن احساسات مردم گفت:

این راه و رسم ما نیست که زنده باشیم و کشندگان حسین علیه‏السلام را زنده بگذاریم. اگر چنین کنیم، بد یاران و دوستدارانی برای خاندان پیامبر خواهیم بود و آنگاه از همه‏ی دستگاههای دولتی خواست تا لیست سیاهکارانی را که برای جنگ با پسر پیامبر زیر پرچم «عبید» رفته بودند، به او تسلیم دارند و یاران او را در دستگیری آن شقاوت پیشگان یاری نموده و هر نوع آگاهی در این مورد دارند، کوتاهی نکنند. و به بردگان جامعه پیام داد که هر کس صاحب خویش را که در کشتن فرزند پیامبر دست داشته است، از پا درآورد، ضمن دریافت جایزه، آزاد خواهد شد.

و آنگاه خروشید که: خوردن غذا و نوشیدن آب سرد گوارایمان مباد، اگر زمین را از لوث وجود این فرومایگان پلید، پاک نسازیم. و از پی این دستور، موج دستگیری و کیفر شقاوت پیشگان آغاز شد و چیزی نگذشت که گروهی از آنان کشته و به آتش کشیده شدند و گروهی نیز از کوفه گریختند و خانه‏هایشان ویران شد، که برای نمونه به برخی از سرکردگان سپاه یزید که به ذره‏ای از کیفر شقاوت خویش رسیدند اشاره می‏رود.