در شب عاشورا که دوسپاه مقابل هم استقرار یافتند، حضرت اباعبدالله علیه السلام به خیمه خواهرش زینب رفت، و برای دلداری و واقع بینی خواهرش توضیح داد.
حدیث 428
قال الامام الحسین علیه السلام: ذَکَّرْتُهُمْ فَلَمْ یَذَّکَّرُوا وَوَعَظْتُهُمْ فَلَمْ یَتَّعِظُوا وَلَمْ یَسْمَعُوا قَوْلی، فَما لَهُمْ غَیْرُ قَتلی سَبیلٌ وَلابُدَّ أَنْ تَرَوْنی عَلیَ الثَّری جَدیلاً، وَلکِنْ أُوصیکُنَّ بِتَقْوَی اللهِ رَبِّ الْبَرِیَّةِ وَالصَّبْرِ عَلَی الْبَلِیَّةِ وَکَظْمِ نُزُولِ الرَّزِیَّةِ، وَبِهذا أوْعدَ جَدُّکُمْ، وَلا خُلْفَ لِما أوْعَدَ وَدَّعْتُکُمْ إلهی اَلْفَرْدَ الصَّمَدَ. «وَما ظَلَمُونا وَلکِنْ کانُوا اَنْفُسَهُمْ یَظْلِمُونَ»(1)
امام حسین علیه السلام فرمود: (خواهرم! این مردم را به یاد خدا خواندم، خدا را بیاد نیاوردند، پندها دادم پند نگرفتند، و گوش به سخن من ندادند، هم اکنون بجز کشته شدن من هدفی
ندارند، و ناچار شما باید در بهشت زیبا مرا ملاقات کنید. لکن شما زنان را به ترس از خدا دعوت میکنم، پروردگار صحراها و پدیدهها، و شما را بردباری بر بلاها، و فرو خوردن خشم بهنگام ناملایمات سفارش میکنم که جدّ شما رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم به آنها سفارش کرد، و خلافی در وعدههایی که بشما دادند وجود ندارد. سپس فرمود: ما بر آنان ظلم روا نداشتیم، لکن آنان به نفس خویش ستم کردند).(2)
1) سوره بقره آیه 57.
2) دمعة الساکبة ج4 ص271، اسرار الشهادة ص268، ناسخ التواریخ ج2 ص160.
