محمّد بن أشعث که در کوفه حضرت مسلم بن عقیل را دستگیر و به شهادت رساند در کربلا نیز حضور داشت، شنید که امام حسین علیه السلام در دعای خود از خدا خواست که حق خاندان پیامبر را از ستمکاران بستاند:
حدیث 410
قال الامام الحسین علیه السلام:اَللَّهُمَّ اِنَّا اَهْلُ بَیْتِ نَبِیِّکَ وَذُرِّیَّتُهُ وَقَرابَتُهُ، فاقْصِمْ مَنْ ظَلَمَنا وَ غَصَبَنا حَقَّنا اِنَّکَ سَمیعٌ قَریبٌ.
امام حسین علیه السلام فرمود: (بار الها همانا ما از اهلبیت و فرزندان و نزدیکان پیامبر تو هستیم، کسانی که به ما ظلم کردند و حق ما را غصب نمودند مجازات فرما همانا تو بهترین شنوا هستی.)
محمّد بن اشعث فریاد زد و گفت: حسین! تو چه خویشاوندی با محمّد داری؟.
امام علیه السلام این آیه را خواند:
«اِنَّ اَللَّهَ اصْطَفی آدَمَ وَنُوحاً وَآلَ اِبْراهیمَ وَآلَ عِمْرانَ عَلَی الْعالَمینَ ذُرِّیَّةً بَعْضُها مِنْ بَعْضٍ»(1)
(همانا خداوند برگزید آدم و نوح و آل ابراهیم و آل عمران را به جهانیان، فرزندانی که یکی پس از دیگری به هدایت انسانها مبعوث شدند.)
آنگاه او را نفرین کرد و فرمود:
اَللَّهُمَّ اَرِ مُحَمَّدَ بْنَ الْاَشْعَثِ ذُلّاً فی هذَا الْیُوْمِ لاتُعِزُّهُ بَعْدَ هذَا الْیَوْمِ أَبَداً،
(خدایا امروز به محمّد اشعث ذلّت و خواری را بگونهای نشان ده که پس از آن به عزیزش مداری.)
لحظهای بعد محمّد بن اشعث برای ادرار کردن از لشگر فاصله گرفت و در کنار تپّهای نشست، عقربی او را زد که بهمان حال با بدن و عورت برهنه مُرد و عبرت دیگران شد.
1) آل عمران آیه33.
