وقتی یاران به شهادت رسیدند، امام حسین علیه السلام در یک نبرد تهاجمی صفهای کوفیان را شکافت و خود را به آب فرات رساند، تا رفع تشنگی فرماید و آبی برای فرزندان بیاورد.
و این یکی از عملیّات شگفتآور نظامی است که یک تن، صفهای بهم فشرده سیهزار سربازان مسلّح را در هم بریزد. کفی از آب گرفت که بیاشامد یکی از سربازان یزید به نام «زرعة» تیری به لبان آنحضرت زد و خون جاری شد بگونهای که امام نتوانست آب بنوشد:
حدیث 406
قال الامام الحسین علیه السلام: اَللَّهُمَّ اَظْمَئْهُ اَللَّهُمَّ اظْمَئْهُ(1)
امام حسین علیه السلام فرمود: (ای پروردگار من! این تیرانداز را زحمت عطش بچشان.)
در نقل دیگری فرمود:
اَللَّهُمَّ اقْتُلْهُ عَطَشاً وَلا تَغْفِرْ لَهُ اَبَدَاً.(2)
(خداوندا او را عطشان بِکُش و هرگز او را نبخش.)
دعای امام حسین علیه السلام به اجابت رسید زیرا پس از کربلا، زراعة دچار بیماری تشنگی شد، هرچه آب میخورد عطش او بیشتر میگشت، و مرتّب داد میزد مرا آب بدهید که عطش مرا کشته است، و آنقدر آب خورده بود که شکم او چونان شکم شتر شده بود.
1) وقال الخوارزمی: أخبرنا الشیخ الامام الزاهد أبوالحسن علی بن أحمد العاصمی، أخبرنا شیخ القضاة اسماعیل بن أحمد البیهقی، أخبرنا والدی شیخ السنة ابوبکرأحمد بن الحسین، أخبرنا أبوالحسین بن بشران، أخبرنا الحسین ابن بن صفوان، حدثنا عبدالله بن محمد بن أبی الدنیا، أخبرنی العباس بن هشام بن محمد الکوفی، عن أبیه، عن جده قال:.
2) مقتل الحسین خوارزمی ج2 ص91، مثیر الاحزان ج71، بحار الأنوار ج45 ص311، احقاق الحق ج11 ص514، أعیان الشیعة ج1 ص 609.
