نعش

پیکر بی‏روح، جسد.به معنی تابوت هم آمده است.در کربلا امام حسین‏ «ع‏» بر سرنعش

شهدا حاضر می‏شد.اهل بیت امام حسین‏ «ع‏»، پس از عاشورا کنار نعش شهیدان ‏آمدند و گریه و عزاداری کردند.در مراسم تعزیه و شبیه‏خوانی هم که اشخاص، نقشهای ‏مختلفی به عهده می‏گیرند، برخی هم در نقش‏ «نعش‏» در میدان بر زمین می‏افتند و تداعی ‏کننده اجساد شهدای کربلا می‏گردند.کسی که در تعزیه، نقش بی‏اهمیت و بی‏سخنی را به‏عهده دارد.(1) در تعزیه‏ها، نعش را همراه با پیکانهای خون‏آلود و شمشیرهای شکسته وسنانها که بر روی نعشها دوخته یا جاسازی شده بود نشان می‏دادند که یادآور وضع طبیعی ‏کشته‏های میدان باشد، یا همراه با پرندگان و کبوترانی با شهپر خونین بر نعش شهیدان، که ‏سمبل رساندن خبر شهادت به مدینه بود.

1) فرهنگ فارسی، معین.