نبرد تن به تن

از سنتهای جنگ در عرب، آن بود که ابتدا دو هماورد و حریف، از دو جبهه به میدان‏ می‏آمدند، خود را معرفی کرده، رجز می‏خواندند و به نبرد می‏پرداختند.گاهی هم نبردهای ‏تن به تن، تکلیف جنگ را روشن می‏ساخت.پس از چند نفر که به میدان هم می‏آمدند، حمله عمومی آغاز می‏شد.(1) مبارزه، همان به صحنه آمدن افراد در نبرد تن به تن بود.چنین‏ هماوردی در عاشورا، تا ظهر ادامه یافت.گاهی که سپاه کوفه ضعف هماورد جبهه خویش‏ را احساس می‏کردند، بشکل گروهی به رزمنده جبهه حسینی می‏تاختند و او را

شهید می‏کردند.شهدای کربلا، برخی در جنگ تن به تن شهید شدند و جمعی هم در حمله ‏عمومی سپاه کوفه که در اوایل درگیری به اردوگاه امام تاختند، به شهادت رسیدند.

1) الفن العسکری الاسلامی، یاسین سوید، ص 22.