میدان

زمین گسترده و عرصه‏ای که در آن، جنگ، کشتی، اسبدوانی، چوگان بازی، ورزش و مسابقات انجام گیرد، میدانگاه، معرکه، فاصله میان دو لشکر که در آن جنگ کنند، مجموع ‏لشکرگاه دو طرف و محل جنگ ایشان‏».(1) در قدیم، بیشتر عرصه کارزار را می‏گفتند که‏نیروهای متخاصم رو در روی هم قرار می‏گرفتند و به نبرد تن به تن، سپس حمله گسترده‏ دست می‏زدند.نیروهای مستقر در میدان را هم به جناح چپ و راست و قلب تقسیم کرده، به آرایش نیرو می‏پرداختند، میمنه، میسره و قلب، نام این نیروها بود.در عاشورا، یاران‏ سید الشهدا یکایک به میدان نبرد می‏رفتند، جنگیده، جان خود را فدای امام خویش‏ می‏کردند.خیمه گاه استقرار نیروها به اندازه‏ای از میدان فاصله داشت که تیرها به آن نرسد. از نظر فقهی کشته شدگان در میدان و معرکه جنگ هم شهید محسوب می‏شوند.

1) همان.