مقصود از استشفا به تربت‏

تردیدى نیست که مقصود از استشفا به تربت امام حسین علیه السلام، این نبوده که تربت ایشان به طور مطلق (همیشه و همه جا)، جاى‏گزین دارو و درمان گردد. یکى از دلایل روشن این مطلب، احادیث فراوانى است که در آنها به مراجعه به طبیب و بهره‏گیرى از دارو، توصیه شده است.(1) بنا بر این، توصیه به استشفا به تربت‏سیّد

الشهدا علیه‌السلام و گوشزد کردن تأثیر آن در درمان بیمارى‏ها، مانند توصیه به دعا و صدقه در درمان بیمارى‏ها و بیان تأثیر آنهاست.

به سخن دیگر، همان طور که دعا و صدقه، در کنار بهره‏گیرى از درمان‏هاى معمولى، نقش مکمّل درمان را ایفا مى‏نمایند و در شرایط ویژه‏اى که دارو اثر ندارد، گاهى دردهاى بى‏درمان را درمان مى‏کنند، تربت سیّد الشهدا علیه‌السلام نیز به همین گونه، در درمان بیمارى‏ها مؤثّر است. همچنین، چنان که هر چه شرایط اجابت دعا بیشتر فراهم شود و موانع آن بیشتر برطرف گردد، دعا به اجابت، نزدیک‏تر مى‏شود، فراهم ساختن شرایط بهره مندی از برکات تربت امام حسین علیه‌السلام و بر طرف کردن موانع تأثیر آن نیز، موجب بهره وری بیشتری از برکات تربت آن امام است.

1) ر. ک: دانش‏نامه احادیث پزشکى.