صبح عاشورا، مردی بنام مالک بن حوزه از لشگر عمر سعد جلو آمد، وقتی خندق و آتش درون آن و تاکتیکهای رزمی امام علیه السلام را دید. در کمال جسارت و پستی گفت: ای حسین! پیش از آخرت در این دنیا با آتش خواهی سوخت.
حدیث 398
قال الامام الحسین علیه السلام: کَذِبْتَ یا عَدُوَّ اللهِ! إِنی قادِمٌ عَلی رَبٍّ رَحیمٍ وَشَفیعٍ مُطاعٍ، وَ ذلِکَ جَدّی رَسُولُ اللهِ صلی الله علیه وآله.
امام حسین علیه السلام فرمود: (دروغ گفتی ای دشمن خدا! من پیش پروردگاری مهربان و شفاعت کنندهای اطاعت شونده میروم، و آن هم جدّم رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم است.)
سپس پرسید: مَنْ هذا الرَّجُلُ؟ (این مرد کیست؟.)
گفتند: مالک بن حوزه است. امام حسین علیه السلام او را نفرین کرد و فرمود:
اَللَّهُمَّ! حُزَّهُ إِلَی النَّارِ، وَأَذِقْهُ حَرَّها فِی الدُّنْیا قَبْلَ مَصیرِهِ إِلَی الآخِرَةِ!
(خداوندا او را به آتش افکن و طعم آتش را در دنیا قبل از رفتن به قیامت به او بچشان.)
اصحاب آمین گفتند. مالک بن حوزه سخت ناراحت شد، بر اسب خود کوبید که حمله کند و پیش بیاید که اسب او چموشی کرد و او را به زمین کوبید.
امّا پای او در رکاب اسب گیر کرده بود، و اسب وحشتزده به این طرف و آنطرف میدوید که در یک حرکت سریع، مالک بن حوزه را درون شعلههای آتش خندق افکند و زنده زنده سوخت.
یاران امام وقتی این معجزه را دیدند که دعای امام با این سرعت مستجاب شد، یکصدا الله اکبر گفتند. امام به سجده رفت و سپس با صدای بلند فرمود:
اَللَّهُمَّ! إنَّا أَهْلُ نَبِیِّکَ وَذُرِّیَّتُهُ و قَرابَتُهُ، فَاقْصِمْ مَنْ ظَلَمَنا وَ غَصَبَنا حَقَّنا، إنَّکَ سَمیعٌ مُجیبٌ.(1)
(خدایا ما خاندان پیامبر تو هستیم، و فرزندان و نزدیکان او میباشیم، پس در هم بشکن آنانی را که به ما ظلم کردند و حق ما را غصب کردند که همانا تو شنونده و پاسخ دهندهای.)
1) فتوح ابن أعثم ج5 ص108، نورالعین فی مشهد الحسین علیه السلام ص 43،مقتل الحسین خوارزمی ج1 ص249، انساب الاشراف ج3 ص191، کامل ابن أثیر ج4 ص27، تاریخ ابن عساکر(شرح حال امام حسین علیه السلام) ص256.
