ستمدیده، از لقبهای سید الشهداست که اغلب با نام او همراه است: یا حسین مظلوم، در زیارتنامهها و احادیث، تکیه بر روی این لقب برای بیان ظالم بودن حکومت اموی وسپاهی است که در کربلا آن حضرت را به شهادت رساندند.هر چند آنان میکوشیدند تا خود را تبرئه کنند و گناه کشته شدن را به گردن خود امام بیندازند، ولی مظلومیت آن
شهید، همواره مثل پرچمی در اهتزاز بوده است.
در حدیث امام باقر «ع» است: «ان الحسین صاحب کربلا قتل مظلوما مکروبا عطشانا لهفانا»(1) و در برخی تفاسیر، آیه «و من قتل مظلوما فقد جعلنا لولیه سلطانا» (اسراء/33) به شهادت آن حضرت تفسیر شده است.(2) و همچنین آیه «و سیعلم الذین ظلموا ای منقلب ینقلبون» (شعراء/225) به مظلومیت اهل بیت تاویل گشته است.(3) آیه «اذن للذین یقاتلون بانهم ظلموا» (حج/39) نیز طبق روایات، درباره حسین بن علی «ع» است که یزید در پیکشتن او بود تا آنکه مظلومانه شهید شد.امام صادق «ع» نیز در حدیثی امام زمانعلیه السلام را خونخواه حسین «ع» معرفی میکند.(4) و درباره آیه «اسروا النجوی الذین ظلموا» (انبیاء/3) روایت است که: «الذین ظلموا آل محمد حقهم».(5) مظلومیت ابا عبدالله «ص» و ائمه، شیعه را همواره در مسیر ظلمستیزی و آمادگی برای جانبازی در رکاب انتقام گیرنده خون شهدای مظلوم کربلا، حضرت مهدی «ع» قرار میدهد و کینه ظالم را در دلها میپروراند.افراشتن پرچم مظلومیت آل الله، محور تجمع و تشکل همه مظلومان و ستمدیدگان تاریخ بر محور امام مظلومان است.
1) کامل الزیارات، ص 168.
2) تفسیر «البرهان»، سید هاشم بحرانی، ج 2، ص 418.
3) همان، ج 3، ذیل آیه فوق.
4) بحار الانوار، ج 24، ص 224.
5) همان، ص 226.
