زمان مطالعه: < 1 دقیقه
اى تشنهاى که بر لب دریا گریستى
از دیده، خون ز مرگ احِبّا گریستى
تنها نه بهر تشنهلبان، اشک ریختى
دیدى چو کام تشنه سقّا گریستى
بیمار و زار و خسته و بى یار و بى مُعین
عمرى در این مصیبت عُظما گریستى
یعقوب آل عصمت اگر خوانَمت، رواست
چون در فراق یوسف زهرا گریستى
آن جا پدر ز هجر پسر گریه کرد، لیک
این جا تو در مصیبت بابا گریستى
گاهى به یاد وقعه خونین کربلا
گاهى به یاد شام غمافزا گریستى
بگذشت چون به پیش رُخت، سَروقامتى
بر قلب داغدیده لیلا گریستى
در ماتم سه ساله بى یاور حسین
بر سوز آه زینب کبرا گریستى
بودى مدام، صائم و قائم، تمام عمر
روزْ اشکِ غم فشاندى و شبها گریستى.(1)
1) فروغ ایمان: ص 279. مخاطب شاعر در این مرثیه، امام زین العابدین علیه‌السلام است.
