محبت، دوست داشتن و عشق ورزیدن، به زندگی انسان جهت میدهد و اگر این علاقه و محبت، به انسانهای پاک و والا باشد، بیمه کننده انسان از کششهای انحرافی
است. خداوند، دوستی و مودت خاندان پیامبر «ص» را در قرآن، اجر رسالت آن حضرت قرار داده و واجب ساخته است: «قل لا اسئلکم علیه اجرا الا المودة فی القربی».(1) امام شافعی نیز به این فرض بودن محبت اهل بیت «ع» اشاره دارد:
یا اهل بیت رسول الله حبکم
فرض من الله فی القرآن انزله
کفاکم من عظیم القدر انکم
من لم یصل علیکم لا صلاة له(2)
و همین محبت خاندان رسول، مرز حرکت در خط صحیح دین است.
تولای شما فرض خدایی است
قبول و رد آن مرز جدایی است
دیانت بی شما کامل نگردد
بجز با عشقتان دل، دل نگردد
هر آن کس را که در دین رسول است
ولایت، مهر و امضای قبول است(3)
این محبت به محبت الهی بر می گردد: «من احبکم فقد احب الله و من ابغضکم فقد ابغض الله.»(4) دوستدار این خانواده، دوستدار خداست و دشمنان آنان، دشمن خدایند. تاکید به دوست داشتن اهل بیت، استفاده از اهرمی نیرومند در جهت سازندگی انسان و حرکت تربیتی و اجتماعی اوست.آنکه طعم محبت اهل بیت را بچشد، محبتهای دیگر برایش جذاب نیست.رشته محبت این دودمان، تا درون خانههای شیعیان کشیده شده و همه جا را روشن و گرم میسازد.(5) اتصال به این رشته محبت، مایه گرمی جان و روشنایی دل است و محب آنان، محبوب خدا میشود.محبت حسین «ع» در این میان، ویژگی خاصی دارد.
رشته ی الفت بود در بین ما، کز قعر چاه
کی بدون رشته آب بیحساب آید برون
پیامبر خدا «ص» فرمود: «حسین منی و انا من حسین، احب الله من احب حسینا».(6) ودرباره حسن و حسین «ع» و ثمره دوستی و محبت این دو ریحانه رسول، فرمود: «من احب هذین الغلامین و اباهما و امهما فهو معی فی درجتی یوم القیامة».(7) هر کس این دو
نوجوان و پدر و مادرشان را دوست بدارد، روز قیامت در رتبه من همراهم خواهد بود.
این کشش قلبی نسبت به سید الشهدا «ع» را خداوند در دلها قرار داده و غم شهادتش هم بزرگترین غمهاست و سوز آن هرگز فرو نمینشیند.رسول خدا «ص» فرمود: «ان لقتل الحسین «ع» حرارة فی قلوب المؤمنین لا تبرد ابدا».(8) محبت اهل بیت و عشق به ابا عبدالله «ع» هم در دنیا رشد دهنده و کمال آفرین است، هم در آخرت نجاتبخش است. به قول ابن حماد:
شربت من ماء الولاء شربة
فاورثتنی النسک قبل الفطام
ولاح نجم السعد فی طالعی
اذ صرت مولی لاناس کرام
لال یاسین الذی حبهم
ینجو به المؤمن یوم الخصام
فمثل مولای الحسین الذی
بالطف مدفون علیه السلام…
هذا شهید الطف هذا الذی
حبی له یمحو جمیع الاثام
هذا الامام ابن الامام الذی
منه لنا فی کل عصر امام
هذا الذی زائره کالذی
حج الی الکعبة فی کل عام(9)
آنکه از سرچشمه این محبتسیراب شود و عشق ابا عبدالله و اهل بیت «ع»، حلاوت زندگیش گردد، بیمه شده است، چون روح دین، محبت و مودت و ولایت اهل بیت است و بدون آن، اسکلتی بیجان از دین میماند.
بنیان دین بیمهرتان سست و خراب است
عالم جدا از عشقتان خواب و سراب است(10)
1) شوری، آیه 23.
2) حیاة الامام الحسین، ج 1، ص 69 (نقل از الصواعق المحرقه/88).
3) از مثنوی «اهل بیت آفتاب» از نویسنده.
4) زیارت جامعه کبیره.
5) درباره راههای ایجاد محبت اهل بیت در کودکان و نوجوانان، ر.ک: «عشق برتر» از نویسنده.
6) حیاة الامام الحسین، ج 1، ص 94.
7) سفینة البحار، ج 1، ص 257.
8) جامع احادیث الشیعه، ج 12، ص 556.
9) مناقب، ابن شهر آشوب، ج 4، ص 76.
10) از نویسنده.
