وقتی مسلم بن عوسجه به میدان رفت، و پیکار سختی کرد، عمرو بن حجّاج و سربازان تحت امرش او را محاصره کرده، و با شمشیرها و نیزهها بدنش را هدف قرار دادند، مسلم بر زمین افتاد، حضرت اباعبدالله علیه السلام فوراً خود را به او رساند در حالی که هنوز زنده بود.
حدیث 358
قال الامام الحسین علیه السلام: رَحِمَکَ رَبُّکَ یا مُسْلِمَ بْنَ عَوْسَجَةِ «فَمِنْهُمْ مَنْ قَضی نَحْبَهُ وَ مِنْهُمْ مَنْ یَنْتَظِرُ وَما بَدَّلُوا تَبْدیلاً».(1)
امام حسین علیه السلام فرمود: (رحمت خدا بر تو باد مسلم! بعضی از آنان به پیمان خود «شهادت در راه خدا» عمل کردند و بعضی از آنان در حال انتظار بسر میبرند و عهد و پیمانشان را تغییر ندادهاند).(2)
1) سوره احزاب آیه 23 (وقتی حبیب بن مظاهر بهنگام شهادت مسلم سر او را بر روی زانو نهاد و گفت سفارشی داری؟ مسلم که غرق در خون بود با صدای ضعیفی خطاب به حبیب گفت «أوصیک بهذا ان تموت دونه» تو را سفارش میکنم که تا آخرین قطره خون از حسین علیه السلام دفاع کنی) تاریخ طبری ج7 ص343.
2) تاریخ طبری آملی ج3 ص324، ارشاد شیخ مفید ص 237، مقتل الحسین علیه السلام خوارزمی ج2 ص 565، کتاب لهوف ابن طاووس ص 46، تاریخ ابن أثیر ج2 ص565، بحارالأنوار ح45 ص20، عوالم بحرانی ج17 ص263، کنز الدقائق ج 8 ص 138، واقعه طف ص 225، مقتل الحسین مقرم ص 301.