در لحظههای حسّاس پیکار و شهادت در روز عاشورا، عمرو بن قرظة از امام حسین علیه السلام اجازه میدان رفتن گرفت، جنگ سختی کرد، و تعداد زیادی از لشگریان یزید را کشت، و در پیش روی امام ایستاد هر تیری که بسوی آنحضرت میآمد با بدن آن را میگرفت و هر شمشیری را از امام دفع میکرد و تازنده بود نگذاشت آسیبی به آنحضرت برسد، وقتی با پیکر خونین بر زمین افتاد گفت: ای پسر پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم من وفای به عهد کردم؟.
حدیث 359
قال الامام الحسین علیه السلام: نَعَمْ أَنْتَ أَمامی فِی الْجَنَّةِ، فَاقْرَأْ رَسُولَ اللهِ صلی الله علیه وآله عَنّی اَلسَّلامَ، وَ أَعْلِمْهُ أَنَّی فیِ الأثَرِ
امام حسین علیه السلام فرمود: (آری تو نیز وظیفه خود را انجام دادی و پیشاپیش من در بهشت هستی، سلام مرا به رسول خدا برسان و به او ابلاغ کن که من نیز در پشت سر تو به پیشگاه او و به دیدارش خواهم آمد).(1)
1) کتاب لهوف ابن طاووس ص46، مثیر الأحزان ص61، بحارالأنوار ج45 ص22، عوالم بحرانی ج17 ص265، أعیان الشیعة ج1 ص605.
