حبیب بن مظاهر از سنّ بالائی برخوردار بود، و تجربه نظامی فراوانی داشته و در میان کوفیان شهرت داشت، از حافظان قرآن بود، و در یک شب، یکدوره کامل قرآن میخواند، در پیکار روز عاشورا وقتی جنازه او بر زمین افتاد امام خود را به او رساند.
حدیث 360
قال الامام الحسین علیه السلام: عِنْدَالله أَحْتَسِبُ نَفْسی وَ حُماةَ اَصْحابی. لِلَّهِ دَرُّکَ یا حَبیبُ، لَقَدْ کُنْتَ فاضِلاً تَخْتِمُ الْقُرآنَ فی لَیْلَةٍ واحِدَةٍ.
امام حسین علیه السلام فرمود: (ای حبیب من تو را از خودم میدانستم و از بزرگان یاران من به حساب میآمدی، مرد با فضیلتی بودی که در یک شب قرآن را ختم میکردی).(1)
1) تاریخ طبری آملی ج3 ص327 و ج7 ص349، مقتل الحسین علیه السلام خوارزمی ج2 ص19، تاریخ ابن أثیر ج2 ص567، بدایة ونهایة ج8 ص 198، بحارالأنوار ج45 ص 27، عوالم بحرانی ج17 ص 270، أعیان الشیعة ج1 ص 606، واقعه طف ص231، معالی السبطین ج1 ص376، ینابیع المودة ص411.