قتل صبر آن است که انسانی یا حیوانی را بسته نگهدارند و بکشند.در حدیث است که پیامبر «ص» کسی را اینگونه نکشت و از این گونه کشتن چهار پایان نهی شده است، یعنی اینکه جانداری را زنده نگهدارند و آن قدر به او ضربه بزنند تا بمیرد.(1) به شهدا و اسیرانی
که کشته میشوند نیز «مصبور» گفته میشود.در مورد حیواناتی که زجرکش میشوند نیز به کار میرود.(2) از مظلومیت سیدالشهدا «ع» و قساوت کوفیان یکی هم آن بود که حسین بن علی «ع» را در حالی که هنوز رمق در بدن داشت، مورد ضربههای شمشیر و نیزه قراردادند. امام سجاد «ع» بعنوان افشاگری از ستم یزیدیان، در خطبهای که در کوفه در حال اسارت خواند و خود را به مردم فریب خورده و به خواب سیاسی رفته معرفی کرد، ازجمله فرمود: «انا ابن من قتل صبرا و کفی بذلک فخرا»(3) من پسر کسی هستم که به «قتلصبر» کشته شد و همین افتخار مرا بس! در مورد مسلم بن عقیل نیز در تاریخ آمده است که ابن زیاد او را به «قتل صبر» کشت.(4)
1) مجمع البحرین، کلمه «صبر».
2) دائرة المعارف الاسلامیه، ج 14، ص 137.
3) اعیان الشیعه، ج 1، ص 614، مقتل الحسین، مقرم، ص 411، مناقب، ابن شهرآشوب، ج 4، ص 115.
4) تاریخ الاسلام، ذهبی، ج 5، ص 21.
