رستگاری و کامیابی، رسیدن به خواسته دل.در فرهنگ دینی و روایات، «فوز» و «فوزعظیم» برای کسانی داشته شده که به بهشت دستیابند.مطیع خدا و رسول خدا باشند، متمسک به اهل بیت بوده ولایت آنان را داشته باشند، از سیئات نجات یابند، اهل خلوصدر عبادت، معرفت و اهل عبادت باشند و… کامیابی عمده برای اولیاء خدا دستیابی بهرضای الهی و سعادت آخرت است (الآخرة فوز السعداء)(1) و این در سایه جهاد و شهادتاست.وقتی امیر المؤمنین «ع» ضربتخورد، «فزت و رب الکعبه» سر داد، چرا
کهشهادتش، بار یافتن به قرب الهی بود و پایانی افتخار آمیز برای یک زندگی سراسر ایمان، جهاد و حق طلبی.
در زیارتنامهها، خطاب به ابا عبدالله «ع» و شهدای کربلا و یاران امام، مکرر تعبیر «فزتمفوزا عظیما» به کار رفته است.زائر نیز آرزو میکند کاش همراه آنان بود تا چون آنان به فوز و کامیابی عظیم میرسید «فزتم فوزا عظیما فیا لیتنی کنت معکم فافوز معکم-زیارت وارث» و در زیارت اول رجب خطاب به شهدای کربلا میخوانیم: «فزتم و الله فوزاعظیما یا لیتنی کنت معکم فافوز فوزا عظیما… اشهد انکم الشهداء و السعداء و انکم الفائزونفی درجات العلی».(2)
شهدای کربلا از آن رو کامیاب و رستگارند که جان خویش را با خدا معامله کردند و بهشت الهی رسیدند.مطیع امر مولای خود بودند، جهادشان خالصانه و در راه ولایت و رهبری بود.گر چه جان دادند، اما به سعادت ابدی رسیدند و چه کامیابی از این برتر؟
عاشورا از این جهت نیز آموزگار فائزان و رستگاران است.
1) غرر الحکم.
2) مفاتیح الجنان، ص 440.
