1 / 1
زیارته من أفضل الأعمال
2938. کامل الزیارات عن أبی خدیجة عن أبی عبد اللّه [الصادق] علیه السلام: إنَّ زِیارَةَ الحُسَینِ علیه‌السلام أفضَلُ ما یَکونُ مِنَ الأَعمالِ.(1)
2939. کامل الزیارات عن أبی خدیجة: قُلتُ لِأَبی عَبدِ اللّهِ علیه السلام: ما یُبلَغُ مِن زِیارَةِ قَبرِ الحُسَینِ علیه السلام؟
قالَ: أفضَلُ ما یَکونُ مِنَ الأَعمالِ.(2)
2940. کامل الزیارات عن أبان الأزرق عن رجل عن أبی عبد اللّه [الصادق] علیه السلام: مِن أحَبِّ الأَعمالِ إلَى اللّهِ تَعالى زِیارَةُ قَبرِ الحُسَینِ علیه السلام.(3)
1 / 1
زیارتش از برترین عملهاست
2938. کامل الزیارات به نقل از ابو خدیجه، از امام صادق علیه السلام: همانا زیارت حسین علیه السلام، برترینِ اعمال است.
2939. کامل الزیارات به نقل از ابو خدیجه: به امام صادق علیه‌السلام گفتم: چه چیزى [در ثواب] به زیارت قبر حسین علیه‌السلام مىرسد؟
فرمود: «آن، برترینِ اعمال است».
2940. کامل الزیارات به نقل از ابان ازْرق، از مردى، از امام صادق علیه السلام: از دوست داشتنىترینْ اعمال در نزد خداى متعال، زیارت قبر حسین علیه‌السلام است.
1 / 2
من زاره کمن زار الله عزوجل
2941. فضل زیارة الحسین علیه‌السلام عن جابر عن أبی جعفر عن أبیه عن عمّه الحسن بن علیّ علیهم السلام: کُنّا مَعَ أمیرِ المُؤمِنینَ أنَا وحارِثٌ الأَعوَرُ، فَقالَ: سَمِعتُ رَسولَ اللّهِ صلى الله علیه و آله یَقولُ: یَأتی قَومٌ فی آخِرِ الزَّمانِ یَزورونَ قَبرَ ابنِیَ الحُسَینِ، فَمَن زارَهُ فَکَأَنَّما زارَنی، ومَن زارَنی فَکَأَنَّما زارَ اللّهَ سُبحانَهُ وتَعالى، ألا مَن زارَ الحُسَینَ فَکَأَنَّما زارَ اللّهَ عَلى عَرشِهِ.(4)
2942. تهذیب الأحکام عن الحسین بن محمّد القمّی عن أبی الحسن الرضا علیه السلام: مَن زارَ قَبرَ أبی عَبدِ اللّهِ علیه‌السلام بِشَطِّ الفُراتِ کَمَن زارَ اللّهَ فَوقَ عَرشِهِ.(5)
2943. کامل الزیارات عن زید الشحّام: قُلتُ لِأَبی عَبدِ اللّهِ علیه السلام: ما لِمَن زارَ قَبرَ الحُسَینِ علیه السلام؟
قالَ: کانَ کَمَن زارَ اللّهَ فی عَرشِهِ.
قُلتُ: ما لِمَن زارَ أحَدا مِنکُم؟ قالَ: کَمَن زارَ رَسولَ اللّهِ صلى الله علیه و آله.(6)
2944. کامل الزیارات عن بشیر الدهّان: کُنتُ أحُجُّ فی کُلِّ سَنَةٍ، فَأَبطَأتُ سَنَةً عَنِ الحَجِّ، فَلَمّا کانَ مِن قابِلٍ حَجَجتُ ودَخَلتُ عَلى أبی عَبدِ اللّهِ علیه السلام.
فَقالَ لی: یا بَشیرُ، ما أبطَأَکَ عَنِ الحَجِّ فی عامِنَا الماضی؟ قالَ: قُلتُ: جُعِلتُ فِداکَ، مالٌ کانَ لی عَلَى النّاسِ خِفتُ ذَهابَهُ، غَیرَ أنّی عَرَّفتُ(7) عِندَ قَبرِ الحُسَینِ علیه السلام.
1 / 2
زائر او، مانند زائر خداست
2941. فضل زیارة الحسین علیه‌السلام به نقل از جابر، از امام باقر، از پدرش امام زین العابدین علیه السلام، از عمویش امام حسن علیه السلام: من و حارث اعوَر، با امیر مؤمنان علیه‌السلام بودیم که فرمود: «شنیدم پیامبر خدا صلى الله علیه و آله مىفرماید: » مردمى در آخرزمان مىآیند که قبر پسرم حسین علیه‌السلام را زیارت مىکنند. هر کس او را زیارت کند، گویى مرا زیارت کرده است، و هر کس مرا زیارت کند، گویى خداوند سبحان و متعال را زیارت کرده است. بدانید که هر کس حسین علیه‌السلام را زیارت کند، گویى خدا را در عرشش زیارت کرده است»».
2942. تهذیب الأحکام به نقل از حسین بن محمّد قمّى، از امام رضا علیه السلام: هر کس قبر ابا عبد اللّه علیه‌السلام را کنار رود فرات، زیارت کند، گویى خدا را در بالاى عرشش زیارت کرده است.
2943. کامل الزیارات به نقل از زید شحّام: به امام صادق علیه‌السلام گفتم: کسى که قبر حسین علیه‌السلام را زیارت کند، چه دارد؟
فرمود: «مانند کسى است که خدا را در عرشش زیارت کرده است».
گفتم: کسى که یکى از شما را زیارت کند، چه دارد؟
فرمود: «مانند کسى است که پیامبر خدا صلى الله علیه و آله را زیارت کرده است».
2944. کامل الزیارات به نقل از بشیر دهّان: من در هر سال، حج مىگزاردم و یک سال، درنگ کردم و نرفتم. سال بعد، حجگزاردم و بر امام صادق علیه‌السلام در آمدم. امام علیه‌السلام به من فرمود: «اى بشیر! چه چیز، تو را از حجّ سال گذشته، باز داشت؟».
گفتم: فدایت شوم! طلبى از مردم داشتم که مىترسیدم از دست برود؛ امّا عرفه را نزد قبر حسین علیه‌السلام بودم.
قالَ: فَقالَ لی: ما فاتَکَ شَیءٌ مِمّا کانَ فیهِ أهلُ المَوقِفِ، یا بَشیرُ، مَن زارَ قَبرَ الحُسَینِ علیه‌السلام عارِفا بِحَقِّهِ کانَ کَمَن زارَ اللّهَ فی عَرشِهِ.(8)
2945. الإقبال عن أبی عبداللّه البرقی: سُئِلَ أبو عَبدِ اللّهِ علیه السلام: ما لِمَن زارَ الحُسَینَ بنَ عَلِیٍّ علیه‌السلام فِی النِّصفِ مِن شَعبانَ یُریدُ بِهِ اللّهَ عز و جل وما عِندَهُ لا عِندَ النّاسِ؟
قالَ: غَفَرَ اللّهُ لَهُ فی تِلکَ اللَّیلَةِ ذُنوبَهُ ولَو أنَّها بِعَدَدِ شَعرِ مِعزى کَلبٍ.(9)
ثُمَّ قیلَ لَهُ: جُعِلتُ فِداکَ! یَغفِرُ اللّهُ عز و جل لَهُ الذُّنوبَ کُلَّها!
قالَ: أتَستَکثِرُ لِزائِرِ الحُسَینِ علیه‌السلام هذا؟! کَیفَ لا یَغفِرُها وهُوَ فی حَدِّ مَن زارَ اللّهَ عز و جل فی عَرشِهِ؟!(10)
راجع: ج 11 ص 138 (الفصل السابع/ المعرفة)
و ج 12 ص 162 (الفصل الثانی عشر/ فضل زیارته فی عرفة)
و ص 192 (الفصل الثانی عشر/ زیارته فی عیدین).
1 / 3
من زاره کَمن زار رسول الله صل الله علیه وآله
2946. بشارة المصطفى عن حمزة بن حمران عن أبی عبد اللّه جعفر بن محمّد عن أبیه [الباقر] علیهما السلام عن جابر بن عبد اللّه الأنصاری عن رسول اللّه صلى الله علیه و آله: مَن زارَ فاطِمَةَ فَکَأَنَّما زارَنی، ومَن زارَ عَلِیَّ بنَ أبی طالِبٍ فَکَأَنَّما زارَ فاطِمَةَ، ومَن زارَ الحَسَنَ وَالحُسَینَ فَکَأَنَّما زارَ عَلِیّا، ومَن زارَ ذُرِّیَّتَهُما فَکَأَنَّما زارَهُما.(11)
2947. فضل زیارة الحسین علیه‌السلام عن ام سلمة عن رسول اللّه علیه السلام: مَن زارَنی بَعدَ وَفاتی فَکَأَنَّما صَحِبَنی أیّامَ حَیاتی، ومَن زارَ قَبرَ المَظلومِ مِن أهلِ بَیتی فَکَأَنَّما زارَنی، ومَن هَمَّه
امام علیه‌السلام به من فرمود: «هیچ چیز از آنچه اهل موقِف (دعا کنندگان در عرفات) دارند، از دست ندادهاى. اى بشیر! هر کس قبر حسین علیه‌السلام را با شناخت حقّش زیارت کند، مانند کسى است که خدا را در عرشش زیارت کرده است».
2945. الإقبال به نقل از ابو عبد اللّه برقى: از امام صادق علیه‌السلام سؤال شد: کسى که حسین بن على علیه‌السلام را در نیمه شعبان، زیارت کند و قصدش خدا باشد و آنچه نزد اوست، نه آنچه [از شهرت و صلاح ظاهر که] نزد مردم است، چه پاداشى دارد؟
فرمود: «خداوند، گناهانش را در آن شب مىآمرزد، حتّى اگر به عدد موهاى گوسفندان قبیله کلب باشد».
سپس به امام علیه‌السلام گفته شد: «فدایت شوم! خداوندت همه گناهانش را مىآمرزد؟».
فرمود: «آیا این را براى زائر حسین علیه السلام، بسیار مىبینى؟! چگونه چنین نباشد و گناهان او را نیامرزد، در حالى که در حدّ زائر خداوندت در عرشش است؟».
ر. ک: ج 11 ص 139 (فصل هفتم/ شناخت)
و ج 12 ص 163 (فصل دوازدهم/ فضیلت زیارت امام علیه‌السلام در عرفه)
و ص 193 (فصل دوازدهم/ زیارت امام علیه‌السلام در عید فطر و قربان).
1 / 3
زائر او، مانند زائر پیامبر خدا صل الله علیه و آله است
2946. بشارة المصطفى به نقل از حمزه بن حمران، از امام صادق علیه السلام، از پدرش امام باقر علیه السلام، از جابر بن عبد اللّه انصارى، از پیامبر خدا صلى الله علیه و آله: هر کس فاطمه را زیارت کند، گویى مرا زیارت کرده است و هر کس على بن ابى طالب را زیارت کند، گویى فاطمه را زیارت کرده است و هر کس حسن و حسین را زیارت کند، گویى على را زیارت کرده است و هر کس فرزندان آن دو را زیارت کند، گویى آن دو را زیارت کرده است.
2947. فضل زیارة الحسین علیه‌السلام به نقل از امّ سلّمه، از پیامبر خدا صلى الله علیه و آله: هر کس مرا پس از وفاتم زیارت کند، گویى که در روزگار زندگىام با من بوده است و هر کس قبر مظلوم
مُصابی فَکَأَنَّما شَهِدَ وَقائِعی، ومَن حارَبَ بَنِیَّ بَعدَ مَوتی فَکَأَنَّما حارَبَنی أیّامَ حَیاتی، ولا(12) یَسُلُّ السِّلاحَ أو یَشهَرُهُ عَلى أحَدٍ مِن أهلِ بَیتی فَکَأَنَّما قاتَلَنی، ومَن شَهَرَ سَیفاً عَلى أحَدٍ مِن أهلِ بَیتی لِیُریعَهُ أکَبَّهُ اللّهُ عَلى سَیفِهِ فِی النّارِ مَنکوساً.(13)
2948. کامل الزیارات عن أبی بصیر عن أبی عبد اللّه [الصادق] علیه السلام: إنَّ زائِرَ الحُسَینِ بنِ عَلِیٍّ علیهما السلام زائِرُ رَسولِ اللّهِ صلى الله علیه و آله.(14)
2949. کامل الزیارات عن جویریّة بن العلاء عن بعض أصحابنا(15) قال: مَن سَرَّهُ أن یَنظُرَ إلَى اللّهِ یَومَ القِیامَةِ وتَهونَ عَلَیهِ سَکرَةُ المَوتِ وهَولُ المُطَّلَعِ(16)، فَلیُکثِر زِیارَةَ قَبرِ الحُسَینِ علیه السلام؛ فَإِنَّ زِیارَةَ الحُسَینِ علیه‌السلام زِیارَةُ رَسولِ اللّهِ صلى الله علیه و آله.(17)
1 / 4
اکرام الملائکة لزواره
2950. ثواب الأعمال عن أبی بصیر عن أبی جعفر [الباقر] علیه السلام: أربَعَةُ آلافِ مَلَکٍ شُعثٍ غُبرٍ یَبکونَ الحُسَینَ علیه‌السلام إلى أن تَقومَ السّاعَةُ، فَلا یَأتیهِ أحَدٌ إلَا استَقبَلوهُ، ولا یَرجِعُ إلّا شَیَّعوهُ، ولا یَمرِضُ إلّا عادوهُ، ولا یَموتُ إلّا شَهِدوهُ.(18)
از اهل بیتم را زیارت کند، گویى مرا زیارت کرده است و هر کس مصیبت من، او را اندوهگین کند، گویى که در کارزارهاى من، حضور داشته است و هر کس پس از مرگم با پسرانم بجنگد، گویى در روزگار زندگىام با من جنگیده است و هر کس بر یکى از اهل بیتم سلاح از نیام بیرون کشد و یا آشکار سازد، گویى با من جنگیده است و هر کس شمشیرى بر یکى از اهل بیتم بر کشد تا او را بترساند، خداوند، او را بر [تیزى] شمشیرش افکنده، در آتش سرنگون مىسازد.
2948. کامل الزیارات به نقل از ابو بصیر، از امام صادق علیه السلام: بى تردید، زائر حسین بن على علیه السلام، زائر پیامبر خدا صلى الله علیه و آله است.
2949. کامل الزیارات به نقل از جُوَیریة بن علا، از یکى از راویان شیعه [، احتمالًا از امام صادق علیه السلام]: هر کس خوش دارد که روز قیامت، به خدا بنگرد و سختىهاى مرگ، و بیم و هراس پس از آن بر او آسان شود، به زیارت قبر حسین علیه‌السلام فراوان برود که زیارت حسین علیه السلام، زیارت پیامبر خدا صلى الله علیه و آله است.
1 / 4
تکریم زائران او، توسط فرشتگان
2950. ثواب الأعمال به نقل از ابو بصیر، از امام باقر علیه السلام: چهار هزار فرشته، پریشان و غبار آلوده، تا قیام قیامت، بر حسین علیه‌السلام مىگِریند. هیچ کس به زیارت او نمىآید، مگر آن که به استقبالش مىروند، و باز نمىگردد، مگر آن که بدرقهاش مىکنند، و بیمار نمىشود، جز آن که به عیادتش مىروند، و نمىمیرد، جز آن که در کنارش حضور مىیابند.
2951. الکافی عن أبان بن تغلب عن أبی عبد اللّه [الصادق] علیه السلام: إنَّ أربَعَةَ آلافِ مَلَکٍ عِندَ قَبرِ الحُسَینِ علیه السلام، شُعثٍ غُبرٍ یَبکونَهُ إلى یَومِ القِیامَةِ، رَئیسُهُم مَلَکٌ یُقالُ لَهُ: مَنصورٌ، فَلا یَزورُهُ زائِرٌ إلَا استَقبَلوهُ، ولا یُوَدِّعُهُ مُوَدِّعٌ إلّا شَیَّعوهُ، ولا مَرِضَ إلّا عادوهُ، ولا یَموتُ إلّا صَلّوا عَلى جِنازَتِهِ، وَاستَغفَروا لَهُ بَعدَ مَوتِهِ.(19)
2952. الکافی عن هارون بن خارجه عن أبی عبد اللّه [الصادق] علیه السلام: وَکَّلَ اللّهُ بِقَبرِ الحُسَینِ علیه‌السلام أربَعَةَ آلافِ مَلَکٍ شُعثٍ غُبرٍ یَبکونَهُ إلى یَومِ القِیامَةِ؛ فَمَن زارَهُ عارِفا بِحَقِّهِ شَیَّعوهُ حَتّى یُبلِغوهُ مَأمَنَهُ، وإن مَرِضَ عادوهُ غُدوَةً وعَشِیَّةً، وإن ماتَ شَهِدوا جِنازَتَهُ، وَاستَغفَروا لَهُ إلى یَومِ القِیامَةِ.(20)
2953. کامل الزیارات عن صفوان بن مهران الجمّال عن أبی عبد اللّه [الصادق] علیه السلام: مَن زارَ قَبرَ الحُسَینِ علیه‌السلام وهُوَ یُریدُ اللّهَ عز و جل شَیَّعَهُ جَبرَئیلُ ومیکائیلُ وإسرافیلُ حَتّى یَرِدَ إلى مَنزِلِهِ.(21)
2954. کامل الزیارات عن صفوان الجمّال عن أبی عبد اللّه [الصادق] علیه السلام: إنَّ الرَّجُلَ إذا خَرَجَ مِن مَنزِلِهِ یُریدُ زِیارَةَ الحُسَینِ علیه السلام، شَیَّعَهُ سَبعُمِئَةِ مَلَکٍ مِن فَوقِ رَأسِهِ ومِن تَحتِهِ، وعَن یَمینِهِ، وعَن شِمالِهِ، ومِن بَینِ یَدَیهِ ومِن خَلفِهِ، حَتّى یَبلُغوا بِهِ(22) مَأمَنَهُ، فَإِذا زارَ الحُسَینَ علیه‌السلام ناداهُ مُنادٍ: قَد غَفَرَ اللّهُ لَکَ، فَاستَأنِفِ العَمَلَ.
2951. الکافى به نقل از ابان بن تَغلِب، از امام صادق علیه السلام: چهار هزار فرشته، نزد قبر حسین علیه‌السلام پریشان و غبار آلوده، تا روز قیامت بر او مىگِریند. سالار آنان، فرشتهاى به نام منصور است. زائرى به زیارت حسین علیه‌السلام نمىآید، جز آن که فرشتگان به استقبالش مىروند، و زائرى خداحافظى نمىکند، جز آن که بدرقهاش مىکنند، و بیمار نمىشود، مگر آن که عیادتش مىکنند، و نمىمیرد، جز آن که بر جنازهاش نماز مىخوانند و پس از مرگش براى او آمرزش مىطلبند.
2952. الکافى به نقل از هارون بن خارجه، از امام صادق علیه السلام: خداوند، چهار هزار فرشته پریشان و غبار آلوده، بر قبر حسین علیه‌السلام گماشته است که تا روز قیامت، بر او مىگِریند و هر کس را که با شناخت حقّ او به زیارتش بیاید، بدرقهاش مىکنند تا به جایگاه امنش برسانند، و اگر بیمار شود، صبح و شب، عیادتش مىکنند، و اگر بمیرد، بر جنازهاش حاضر مىشوند و تا روز قیامت، برایش آمرزش مىطلبند.
2953. کامل الزیارات به نقل از صفوان بن مِهران جمّال، از امام صادق علیه السلام: هر کس قبر حسین علیه‌السلام را براى خداوندت زیارت کند، جبرئیل و میکائیل و اسرافیل علیهم السلام، او را بدرقه مىکنند تا به خانهاش در آید.
2954. کامل الزیارات به نقل از صفوان بن مهران جمّال، از امام صادق علیه السلام: چون مرد به قصد زیارت حسین علیه‌السلام از خانهاش بیرون مىآید، هفتصد فرشته از بالاى سرش و زیر [پاى] او، و راست و چپش، و جلو و پشتش او را همراهى مىکنند تا به جایگاه امنش برسانند، و چون حسین علیه‌السلام را زیارت کند، منادى او را ندا مىدهد: «خداوند، تو را آمرزید. عمل، از سر گیر».
ثُمَّ یَرجِعونَ مَعَهُ مُشَیِّعینَ لَهُ إلى مَنزِلِهِ، فَإِذا صاروا إلى مَنزِلِهِ قالوا: نَستَودِعُکَ اللّهَ، فَلا یَزالونَ یَزورونَهُ إلى یَومِ مَماتِهِ، ثُمَّ یَزورونَ قَبرَ الحُسَینِ علیه‌السلام فی کُلِّ یَومٍ، وثَوابُ ذلِکَ لِلرَّجُلِ.(23)
1 / 5
لا یحصى فضل زیارته
2955. تهذیب الأحکام بإسناده عن علیّ علیه السلام: إنَّ النَّبِیَّ صلى الله علیه و آله قالَ لَهُ: … إنَّ اللّهَ جَعَلَ قَبرَکَ وقَبرَ وُلدِکَ بِقاعا مِن بِقاعِ الجَنَّةِ … مَن زارَ قُبورَکُم عَدَلَ ذلِکَ لَهُ ثَوابَ سَبعینَ حَجَّةً بَعدَ حَجَّةِ الإِسلامِ، وخَرَجَ مِن ذُنوبِهِ حَتّى یَرجِعَ مِن زِیارَتِکُم کَیَومَ وَلَدَتهُ امُّهُ، فَأَبشِر وبَشِّر أولِیاءَکَ ومُحِبّیکَ مِنَ النَّعیمِ، وقُرَّةِ العَینِ بِما لا عَینٌ رَأَت، ولا اذُنٌ سَمِعَت، ولا خَطَرَ عَلى قَلبِ بَشَرٍ، ولکِنَّ حُثالَةً(24) مِنَ النّاسِ یُعَیِّرونَ زُوّارَ قُبورِکُم بِزِیارَتِکُم کَما تُعَیَّرُ الزّانِیَةُ بِزِناها، اولئِکَ شِرارُ امَّتی، لا نالَتهُم شَفاعَتی، ولا یَرِدونَ حَوضی!(25)
2956. کامل الزیارات عن الحسن بن الزبرقان الطبری بإسناد له یرفعه إلى الصادق علیه السلام: مَنِ اغتَسَلَ فِی الفُراتِ وزارَ الحُسَینَ علیه‌السلام کُتِبَ لَهُ مِنَ الفَضلِ ما لا یُحصى.(26)
2957. کامل الزیارات عن عبداللّه بن حمّاد البصری عن أبی عبد اللّه [الصادق] علیه السلام، قال: قالَ لی: إنَّ عِندَکُم أو قالَ: فی قُربِکُم لَفَضیلَةً ما اوتِیَ أحَدٌ مِثلَها، وما أحسَبُکُم
سپس با او باز مىگردند و تا خانهاش بدرقه مىکنند و چون به خانهاش در مىآیند، مىگویند: «تو را به خدا مىسپاریم»، و پیوسته، او را تا روز مرگش دیدار مىکنند و نیز، هر روز قبر حسین علیه‌السلام را زیارت مىکنند که ثوابش براى اوست.
1 / 5
ثواب زیارت او، به حساب در نمىآید
2955. تهذیب الأحکام به سندش، از امام على علیه السلام: پیامبر صلى الله علیه و آله به او (على علیه السلام) فرمود: «… خداوند، قبر تو و قبر فرزندانت را مکانهایى از بهشت، قرار داده است …. هر کس قبور شما را زیارت کند، برابر با هفتاد حجّ پس از حجّة الإسلام (حجّ واجب)، پاداش دارد، و از گناهانش بیرون مىرود تا آن که چون از زیارت شما باز گردد، مانند روزى مىشود که از مادر، زاده شده است. پس اولیا و دوستدارانت را به نعمت جاودان [بهشت]، مژده و بشارت بده، و چشمْ روشنىاى که نه چشمى آن را دیده، و نه گوشى آن را شنیده، و نه بر دل کسى گذشته است؛ امّا بخشى از مردمان پست، زائران قبور شما را بر زیارتشان خُرده مىگیرند، آن گونه که زن زناکار را بر زنایش عیب مىگیرند. اینان، بَدان امّتم هستند، شفاعتم به آنان نمىرسد و بر حوض من، در نمىآیند».
2956. کامل الزیارات به نقل از حسن بن زِبرِقان طبرى، به سندش که آن را به امام صادق علیه‌السلام مىرساند: هر کس در فرات، غسل کند و حسین علیه‌السلام را زیارت کند، چنان ثوابى براى او مىنویسند که اندازه ندارد.
2957. کامل الزیارات به نقل از عبد اللّه بن حَمّاد بصرى: امام [صادق] علیه‌السلام به من فرمود: «همانا نزد شما (/ نزدیک شما)، برترىاى است که براى هیچ کس، مانند آن نیامده است و گمان نمىکنم که حقیقتِ آن را خوب بشناسید. از آن، خوبْ پاسدارى
تَعرِفونَها کُنهَ(27) مَعرِفَتِها، ولا تُحافِظونَ عَلَیها، ولا عَلَى القِیامِ بِها، وإنَّ لَها لَأَهلًا خاصَّةً، قَد سُمّوا لَها، واعطوها بِلا حَولٍ مِنهُم ولا قُوَّةٍ إلّا ما کانَ مِن صُنعِ اللّهِ لَهُم، وسَعادَةٍ حَباهُمُ(28) اللّهُ بِها، ورَحمَةٍ ورَأفَةٍ وتَقَدُّمٍ.
قُلتُ: جُعِلتُ فِداکَ! وما هذَا الَّذی وَصَفتَ ولَم تُسَمِّهِ؟
قالَ: زِیارَةُ جَدِّیَ الحُسَینِ بنِ عَلِیٍّ علیه السلام؛ فَإِنَّهُ غَریبٌ بِأَرضِ غُربَةٍ، یَبکیهِ مَن زارَهُ، ویَحزَنُ لَهُ مَن لَم یَزُرهُ، ویَحتَرِقُ لَهُ مَن لَم یَشهَدهُ، ویَرحَمُهُ مَن نَظَرَ إلى قَبرِ ابنِهِ عِندَ رِجلِهِ فی أرضِ فَلاةٍ، لا حَمیمَ قُربَهُ ولا قَریبَ، ثُمَّ مُنِعَ الحَقَّ وتَوازَرَ عَلَیهِ أهلُ الرِّدَّةِ، حَتّى قَتَلوهُ وضَیَّعوهُ، وعَرَّضوهُ لِلسِّباعِ، ومَنَعوهُ شُربَ ماءِ الفُراتِ الَّذی یَشرَبُهُ الکِلابُ، وضَیَّعوا حَقَّ رَسولِ اللّهِ صلى الله علیه و آله ووَصِیَّتَهُ بِهِ وبِأَهلِ بَیتِهِ، فَأَمسى مَجفُوّا فی حُفرَتِهِ، صَریعا بَینَ قَرابَتِهِ وشیعَتِهِ بَینَ أطباقِ التُّرابِ، قَد اوحِشَ قُربُهُ فِی الوَحدَةِ وَالبُعدِ عَن جَدِّهِ، وَالمَنزِلِ الَّذی لا یَأتیهِ إلّا مَنِ امتَحَنَ اللّهُ قَلبَهُ لِلإِیمانِ، وعَرَّفَهُ حَقَّنا.
فَقُلتُ لَهُ: جُعِلتُ فِداکَ، قَد کُنتُ آتیهِ حَتّى بُلیتُ بِالسُّلطانِ وفی حِفظِ أموالِهِم، و أنَا عِندَهُم مَشهورٌ، فَتَرَکتُ لِلتَّقِیَّةِ إتیانَهُ، و أنَا أعرِفُ ما فی إتیانِهِ مِنَ الخَیرِ.
فَقالَ: هَل تَدری ما فَضلُ مَن أتاهُ وما لَهُ عِندَنا مِن جَزیلِ الخَیرِ؟ فَقُلتُ: لا.
فَقالَ: أمَّا الفَضلُ فَیُباهیهِ مَلائِکَةُ السَّماءِ، و أمّا ما لَهُ عِندَنا فَالتَّرَحُّمُ عَلَیه کُلَّ صَباحٍ ومَساءٍ، ولَقَد حَدَّثَنی أبی أنَّهُ لَم یَخلُ مَکانُهُ مُنذُ قُتِلَ مِن مُصَلٍّ یُصَلّی عَلَیهِ مِنَ المَلائِکَةِ أو مِنَ الجِنِّ أو مِنَ الإِنسِ أو مِنَ الوَحشِ، وما مِن شَیءٍ إلّا وهُو
نمىکنید و به آن، اهتمام نمىکنید. آن را خاصّانى است که شایسته آن اند و به آن، نامبُردار گشتهاند و بى هیچ اختیار و قدرتى، از سوى ایشان و فقط از سوى خدا، به آنان، سعادت و رحمت و رأفت و تقدّمى عطا شده که خدا به ایشان بخشیده است».
گفتم: فدایت شوم! این چیست که توصیف کردى و نام نبردى؟
فرمود: «زیارت جدّم حسین بن على علیه السلام. او غریب است و در سرزمینى غریب. زائرش بر او مىگِرید، و آن که به زیارتش نیامده، بر او اندوهگین مىشود، و آن که نزدش حاضر نبوده، براى او مىسوزد، و هر کس به قبر پسرش نزد پاهایش در بیابان مىنگرد، دلش به رحم مىآید. نه خویشاوندى، نزدیک اوست، و نه کسى از نزدیکان. سپس حقّش را از او، باز داشتند و مرتدّان، بر ضدّ او، پشت به پشت هم دادند تا آن که او را کُشتند و تباهش کردند و به پیشِ درندگان نهادند و آب فرات را که حتّى سگان نیز از آن مىنوشند، از او دریغ کردند و حقّ پیامبر خدا صلى الله علیه و آله و سفارشش به او و اهل بیتش را ضایع کردند، تا آن جا که شبْهنگام، در گودالى دور افتاده، میان نزدیکان و پیروانش، در لایههاى خاک، آرام گرفت؛ جایى که کسى جز او نبود، و بسى دور از جدّش، جایگاهى که به آن نمىآید، جز کسى که خداوند، دلش را براى ایمان، آزموده و حقّ ما را به او شناسانده است».
به او گفتم: فدایت شوم! من به زیارتش مىرفتم تا آن که گرفتار حکومت، و مأمور حفظ اموالشان شدم، و نزد ایشان، شناخته شدم. پس، از سرِ تقیّه، رفتن به زیارتش را رها کردم، با آن که مىدانم رفتن به زیارت او چه خیرى دارد.
امام علیه‌السلام فرمود: «آیا مىدانى کسى که به زیارتش مىرود، چه ثوابى مىبَرد و چه پاداش بزرگى نزد ما دارد؟».
گفتم: نه.
فرمود: «امّا ثواب [آن]. فرشتگان آسمان، به او افتخار مىکنند. امّا آنچه براى او نزد ماست، رحمت خواستن بر او در هر بامداد و شامگاه است، و پدرم برایم گفت که جایگاه حسین علیه‌السلام از روزى که کشته شده، از نمازگزارى که بر او نماز بگزارد، خالى نبوده است، از فرشتگان جن و انس و حیوانات وحشى؛ و هیچ چیزى نیست، جز آن که بر زائر
یَغبِطُ(29) زائِرَهُ، وَیَتَمَسَّحُ بِهِ، ویَرجو فِی النَّظَرِ إلَیهِ الخَیرَ لِنَظَرِهِ إلى قَبرِهِ.
ثُمَّ قالَ: بَلَغَنی أنَّ قَوما یَأتونَهُ مِن نَواحِی الکوفَةِ، وناسا مِن غَیرِهِم، ونِساءً یَندُبنَهُ، وذلِکَ فِی النِّصفِ مِن شَعبانَ، فَمِن بَینِ قارِئٍ یَقرَأُ، وقاصٍّ یَقُصُّ، ونادِبٍ یَندُبُ، وقائِلٍ یَقولُ المَراثِیَ.
فَقُلتُ لَهُ: نَعَم جُعِلتُ فِداکَ، قَد شَهِدتُ بَعضَ ما تَصِفُ.
فَقالَ: الحَمدُ للّهِ الَّذی جَعَلَ فِی النّاسِ مَن یَفِدُ إلَینا ویَمدَحُنا ویَرثی لَنا، وجَعَلَ عَدُوَّنا مَن یَطعُنُ عَلَیهِم مِن قَرابَتِنا وغَیرِهم، یَهدُرونَهُم(30) ویُقَبِّحونَ ما یَصنَعونَ.(31)
1 / 6
فضل من زاره خائفا ومن حبس أو قتل لذلک
2958. کامل الزیارات عن زرارة: قُلتُ لِأَبی جَعفَرٍ علیه السلام: ما تَقولُ فیمَن زارَ أباکَ(32) عَلى خَوفٍ؟
قالَ: یُؤمِنُهُ اللّهُ یَومَ الفَزَعِ الأَکبَرِ، وتَلَقّاهُ المَلائِکَةُ بِالبِشارَةِ، ویُقالُ لَهُ: لا تَخَف ولا تَحزَن، هذا یَومُکَ الَّذی فیهِ فَوزُکَ.(33)
2959. کامل الزیارات عن محمّد بن مسلم: قالَ لی أبو جَعفَرٍ مُحَمَّدُ بنُ عَلِیٍّ علیه السلام، هَل تَأتی قَبرَ الحُسَینِ علیه السلام؟ قُلتُ: نَعَم، عَلى خَوفٍ ووَجَلٍ.
فَقالَ: ما کانَ مِن هذا أشَدَّ فَالثَّوابُ فیهِ عَلى قَدرِ الخَوفِ، ومَن خافَ فی إتیانِهِ
او رَشک مىبرد و بر او، دست مىساید و در نگریستن به او، امید پاداش دارد؛ زیرا او به قبر حسین علیه‌السلام نگریسته است».
سپس فرمود: «به من خبر رسیده که گروهى از اطراف کوفه و گروهى از غیر ایشان، به زیارتش مىآیند و زنانى، به گریه و لابه مىپردازند و این کار را در شب نیمه شعبان مىکنند. از میان آنها، یکى، قرآن قرائت مىکند، و کسى، حکایت و موعظه مىکند، و کسى، ناله سر مىدهد، و فردى هم مرثیه مىسراید».
گفتم: آرى؛ فدایت شوم! آنچه را توصیف کردى، گاه، شاهد آن بودهام.
فرمود: «ستایش، ویژه خدایى است که کسى را میان مردم، قرار داد که به سوى ما بیاید و ما را مدح کند و برایمان مرثیه بسُراید، و نیز کسانى را از نزدیکان ما یا غیر ایشان قرار داد که بر دشمنان ما طعنه بزنند و آنان را باطل انگارند و کارشان را زشت بشمارند».
1 / 6
ثواب کسى که با هراس، او را زیارت کند و آن که به خاطر زیارت او، زندانى یا کشته شود
2958. کامل الزیارات به نقل از زُراره: به امام باقر علیه‌السلام گفتم: چه مىگویى در باره کسى که با بیم و هراس، پدرت (یعنى امام حسین علیه السلام) را زیارت کند؟
فرمود: «خداوند، او را در روز هراس بزرگ (قیامت)، ایمن مىدارد و فرشتگان، با بشارت، با او رو به رو مىشوند و به او گفته مىشود: «مترس و غم مخور. این، روز رستگارى توست».
2959. کامل الزیارات به نقل از محمّد بن مسلم: امام باقر علیه‌السلام به من فرمود: «آیا نزد قبر حسین علیه‌السلام مىروى؟».
گفتم: آرى؛ امّا با بیم و هراس.
آمَنَ اللّهُ رَوعَتَهُ یَومَ القِیامَةِ، یَومَ یَقومُ النّاسُ لِرَبِّ العالَمینَ، وَانصَرَفَ بِالمَغفِرَةِ، وسَلَّمَت عَلَیهِ المَلائِکَةُ، وزارَهُ النَّبِیُّ صلى الله علیه و آله ودَعا لَهُ، وَانقَلَبَ بِنِعمَةٍ مِنَ اللّهِ وفَضلٍ، لَم یَمسَسهُ سوءٌ، وَاتَّبَعَ رِضوانَ اللّهِ.(34)
2960. تهذیب الأحکام عن معاویة بن وهب عن أبی عبد اللّه [الصادق] علیه‌السلام لِمُعاوِیَةَ بنِ وَهبٍ: یا مُعاوِیَةُ، لا تَدَع زِیارَةَ قَبرِ الحُسَینِ علیه السلام(35)؛ فَإِنَّ مَن تَرَکَهُ رَأى مِنَ الحَسرَةِ ما یَتَمَنّى أنَّ قَبرَهُ کانَ عِندَهُ(36)، أما تُحِبُّ أن یَرَى اللّهُ شَخصَکَ وسَوادَکَ فیمَن یَدعو لَهُ رَسولُ اللّهِ صلى الله علیه و آله وعَلِیٌّ وفاطِمَةُ وَالأَئِمَّةُ علیهم السلام؟ أما تُحِبُّ أن تَکونَ مِمَّن یَنقَلِبُ بِالمَغفِرَةِ لِما مَضى، ویُغفَرُ لَهُ ذُنوبُ سَبعینَ سَنَةً؟ أما تُحِبُّ أن تَکونَ غَدا مِمَّن یَخرُجُ ولَیسَ عَلَیهِ ذَنبٌ یُتبَعُ بِهِ؟ أما تُحِبُّ أن تَکونَ غَدا مِمَّن یُصافِحُهُ رَسولُ اللّهِ صلى الله علیه و آله؟(37)
2961. کامل الزیارات عن ابن بکیر عن أبی عبد اللّه [الصادق] علیه السلام، قال: قُلتُ لَهُ: إنّی أنزِلُ الأَرَّجانَ(38) وقَلبی یُنازِعُنی إلى قَبرِ أبیکَ، فَإِذا خَرَجتُ فَقَلبی وَجِلٌ مُشفِقٌ حَتّى أرجِعَ، خَوفا مِنَ السُّلطانِ وَالسُّعاةِ(39) و أصحابِ المَسالِحِ.
فَقالَ: یَابنَ بُکَیرٍ، أما تُحِبُّ أن یَراکَ اللّهُ فینا خائِفا؟ أما تَعلَمُ أنَّهُ مَن خافَ لِخَوفِنا أظَلَّهُ اللّهُ فی ظِلِّ عَرشِهِ؟ وکانَ مُحَدِّثَهُ الحُسَینُ علیه‌السلام تَحتَ العَرشِ، وآمَنَهُ اللّهُ مِن أفزاعِ یَومِ القِیامَةِ، یَفزَعُ النّاسُ ولا یَفزَعُ، فَإِن فَزِعَ وَقَّرَتهُ المَلائِکَةُ،
فرمود: «هر چه بیم و هراس [زیارت] بیشتر باشد، پاداشش هم به همان اندازه، بیشتر مىشود و هر کس در راه زیارت بترسد، در روزى که مردم براى پروردگار جهانیان بر مىخیزند، خداوند، از هراس روز قیامت، ایمنش مىگردانَد و زائر حسین علیه‌السلام زیارتش را آمرزیده به پایان مىبرد و فرشتگان، بر او سلام مىدهند و پیامبر صلى الله علیه و آله به دیدارش مىرود و برایش دعا مىکند، و او با نعمت و فضل الهى و بدون این که چیز بدى به او برسد، به خانهاش باز مىگردد و دنبالهرو رضایت الهى مىشود.
2960. تهذیب الأحکام از امام صادق علیه السلام، خطاب به معاویة بن وَهْب: اى معاویه! زیارت قبر حسین علیه‌السلام را [از سرِ ترس](40) وا مگذار که هر کس آن را وا گذارد، چنان حسرتزده مىشود که آرزو مىکند قبر او (حسین علیه السلام) نزدش باشد.(41) آیا دوست ندارىکه خدا ببیند از مسافران و گام به راه نهادگانى هستى که پیامبر خدا، على، فاطمه و امامان علیهم السلام برایشان دعا مىکنند؟ آیا دوست ندارى از کسانى باشى که با آمرزش گذشته و گناهان هفتاد سال، باز مىگردند؟ آیا دوست ندارى فردا از کسانى باشى که [در روز قیامت] بیرون مىآیند، بىآن که گناهى قابل پیگیرى داشته باشند؟ آیا دوست ندارى که فردا از کسانى باشى که با پیامبر خدا صلى الله علیه و آله مصافحه مىکنند؟
2961. کامل الزیارات به نقل از ابن بُکَیر: به امام صادق علیه‌السلام گفتم: من در ارگان،(42) ساکنم و دلم هواى زیارت قبر پدرت [امام حسین علیه السلام] را مىکند؛ ولى هنگامىکه حرکت مىکنم، تا بازگشتم [به وطن]، از حاکم و سخنچینان و نظامیان، در بیم و هراسم.
امام علیه‌السلام فرمود: «اى پسر بُکَیر! آیا دوست ندارى که خداوند، تو را در راه ما بیمناک ببیند؟ آیا نمىدانى که هر کس به خاطر ترس ما بترسد، خداوند، سایه عرشش را بر سرِ او مىگسترد و حسین علیه‌السلام در زیر عرش، با او سخن مىگوید و خداوند، از ترسهاى روز قیامت، ایمنش مىدارد. مردم، مىترسند و او نمىترسد، و اگر هم بترسد، فرشتگان، او را
وسَکَّنَت قَلبَهُ بِالبِشارَةِ.(43)
2962. کامل الزیارات عن هشام بن سالم عن أبی عبد اللّه [الصادق] علیه السلام، قال: قُلتُ: فَما لِمَن قُتِلَ عِندَهُ [أی قَبرِ الحُسَینِ علیه السلام]، جارَ عَلَیهِ السُّلطانُ فَقَتَلَهُ؟ قالَ: أوَّلُ قَطرَةٍ مِن دَمِهِ یُغفَرُ لَهُ بِها کُلُّ خَطیئَةٍ، وتَغسِلُ طینَتَهُ الَّتی خُلِقَ مِنهَا المَلائِکَةُ، حَتّى تَخلُصَ کَما خَلَصَتِ الأَنبِیاءُ المُخلَصینَ، ویَذهَبَ عَنها ما کانَ خالَطَها مِن أجناسِ طینِ أهلِ الکُفرِ، ویُغسَلُ قَلبُهُ، ویُشرَحُ صَدرُهُ، ویُملَأُ إیمانا، فَیَلقَى اللّهَ وهُوَ مُخلَصٌ مِن کُلِّ ما تُخالِطُهُ الأَبدانُ وَالقُلوبُ، ویُکتَبُ لَهُ شَفاعَةٌ فی أهلِ بَیتِهِ و ألفٍ مِن إخوانِهِ، وتَوَلَّى الصَّلاةَ عَلَیهِ المَلائِکَةُ مَعَ جَبرَئیلَ ومَلَکِ المَوتِ، ویُؤتى بِکَفَنِهِ وحَنوطِهِ(44) مِنَ الجَنَّةِ، ویُوَسَّعُ قَبرُهُ عَلَیهِ، ویوضَعُ لَهُ مَصابیحُ فی قَبرِهِ، ویُفتَحُ لَهُ بابٌ مِنَ الجَنَّةِ، وتَأتیهِ المَلائِکَةُ بِالطُّرَفِ مِنَ الجَنَّةِ، ویُرفَعُ بَعدَ ثَمانِیَةَ عَشَرَ یَوما إلى حَظیرَةِ القُدسِ، فَلا یَزالُ فیها مَعَ أولِیاءِ اللّهِ حَتّى تُصیبَهُ النَّفخَةُ الَّتی لا تُبقی شَیئا، فَإِذا کانَتِ النَّفخَةُ الثّانِیَةُ وخَرَجَ مِن قَبرِهِ، کانَ أوَّلَ مَن یُصافِحُهُ رَسولُ اللّهِ صلى الله علیه و آله و أمیرُ المُؤمِنینَ علیه‌السلام وَالأَوصِیاءُ، ویُبَشِّرونَهُ، ویَقولونَ لَهُ: الزَمنا، ویُقیمونَهُ عَلَى الحَوضِ، فَیَشرَبُ مِنهُ، ویَسقی مَن أحَبَّ.
قُلتُ: فَما لِمَن حُبِسَ فی إتیانِهِ؟ قالَ: لَهُ بِکُلِّ یَومٍ یُحبَسُ ویَغتَمُّ فَرحَةٌ إلى یَومِ القِیامَةِ، فَإِن ضُرِبَ بَعدَ الحَبسِ فی إتیانِهِ کانَ لَهُ بِکُلِّ ضَربَةٍ حَوراءُ، وبِکُلِّ وَجَعٍ یَدخُلُ عَلى بَدَنِهِ ألفُ ألفِ حَسَنَةٍ، ویُمحى بِها عَنهُ ألفُ ألفِ سَیِّئَةٍ، ویُرفَعُ لَهُ بِها ألفُ ألفِ دَرَجَةٍ، ویَکونُ مِن مُحَدِّثی رَسولِ اللّهِ صلى الله علیه و آله حَتّى یَفرُغَ مِنَ الحِسابِ، فَیُصافِحُه
آرام مىکنند و دلش را با بشارت [به بهشت]، تسکین مىدهند».
2962. کامل الزیارات به نقل از هشام بن سالم: به امام صادق علیه‌السلام گفتم: کسى که حاکم، او را به ستم نزد قبر حسین علیه‌السلام بکُشد، چه پاداشى دارد؟
فرمود: «نخستین قطره از خونش که مىریزد، همه خطاهایش آمرزیده مىشود و فرشتگان، گِلى را که از آن آفریده شده است، مىشویند تا آن که مانند پیامبران بااخلاص، خالص شود و هر چه از گلِ کافران با آن آمیخته شده، از میان برود، و دلش را مىشویند و سینهاش را گشاده و پُر از ایمان مىکنند. پس او خدا را دیدار مىکند، در حالى که از هر چه با پیکرها و دلها در مىآمیزد، خالص شده است و حقّ شفاعت خانواده و یکهزار تن از برادران دینىاش را برایش ثبت مىکنند و فرشتگان، با جبرئیل و فرشته مرگ، نماز بر او را به عهده مىگیرند و کفن و حُنوطش را از بهشت مىآورند و قبرش را بر او وسیع مىکنند و چراغهایى در قبرش مىگذارند و دریچهاى به بهشت، برایش مىگشایند و فرشتگان، هدیههایى از بهشت، برایش مىآورند و او را پس از هجده روز، به حظیرة القدس (جایگاه پاکان) مىبرند و هماره، در آن جا با اولیاى خدا است تا نفخه از میان بَرنده همه چیز، به او برسد. پس به گاه نفخه دوم، از قبرش بر مىخیزد و نخستین کسى که با او مصافحه مىکند، پیامبر خدا صلى الله علیه و آله، امیر مؤمنان علیه‌السلام و اوصیا هستند که او را بشارت مىدهند و به او مىگویند: » با ما باش» و او را بر حوض [کوثر]، نگاه مىدارند تا از آن بنوشد و به هر که دوست دارد، بنوشاند».
گفتم: پاداش کسى که به خاطر زیارتش زندانى مىشود، چیست؟
فرمود: «براى هر روزى که زندانى و اندوهناک مىشود، سُرورى تا روز قیامت دارد و اگر افزون بر زندان، او را بزنند، براى هر ضربهاى، حوریهاى دارد و
حَمَلَةُ العَرشِ، ویُقالُ لَهُ: سَل ما أحبَبتَ، ویُؤتى بِضارِبِهِ لِلحِسابِ، فَلا یُسأَلُ عَن شَیءٍ ولا یُحتَسَبُ بِشَیءٍ، ویُؤخَذُ بِضَبعَیهِ(45) حَتّى یُنتَهى بِهِ إلى مَلَکٍ یَحبوهُ ویُتحِفُهُ بِشَربَةٍ مِنَ الحَمیمِ(46)، وشَربَةٍ مِنَ الغِسلینِ(47)، ویوضَعُ عَلى مَقالٍ(48) فِی النّارِ، فَیُقالُ لَهُ: ذُق بِما قَدَّمَت یَداکَ فیما أتَیتَ إلى هذَا الَّذی ضَرَبتَهُ، وهُوَ وَفدُ اللّهِ ووَفدُ رَسولِهِ، ویُؤتى(49) بِالمَضروبِ إلى بابِ جَهَنَّمَ، ویُقالُ لَهُ: انظُر إلى ضارِبِکَ وإلى ما قَد لَقِیَ، فَهَل شَفَیتَ صَدرَکَ وقَدِ اقتُصَّ لَکَ مِنهُ؟ فَیَقولُ: الحَمدُ للّهِ الَّذِی انتَصَرَ لی ولِوَلَدِ رَسولِهِ مِنهُ.(50)
1 / 7
فضل زیارته بالمشقة ومن مات فی السفر إلى زیارته
2963. کامل الزیارات عن عبداللّه بن النجّار: قالَ لی أبو عَبدِ اللّهِ علیه السلام: تَزورونَ الحُسَینَ علیه السلام، وتَرکَبونَ السُّفُنَ؟ فَقُلتُ: نَعَم.
قالَ: أما عَلِمتَ أنَّها إذَا انکَفَت بِکُم نودیتُم: ألا طِبتُم وطابَت لَکُمُ الجَنَّةُ.(51)
2964. کامل الزیارات عن أبی سعید القاضی عن أبی عبد اللّه [الصادق] علیه السلام: مَن أتاهُ [أی قَبرَ الحُسَینِ علیه السلام] فی سَفینَةٍ، فَکُفِئَت بِهِم سَفینَتُهُم، نادى مُنادٍ مِنَ السَّماءِ طِبتُم
براى هر دردى که به پیکرش مىرسد، به او هزار هزار پاداش مىدهند و هزار هزار زشتکارىاش را مىزُدایند و هزار هزار درجه، بالایش مىبرند و از کسانى است که با پیامبر خدا صلى الله علیه و آله سخن مىگوید تا خداوند، از حسابرسى فارغ شود.
حاملان عرش، با او مصافحه (دیدهبوسى) مىکنند و به او گفته مىشود: » هر چه دوست دارى، بطلب» و ضاربش را براى حسابرسى مىآورند و بدون سؤال و محاسبه، زیر بغلهایش را مىگیرند و او را نزد فرشتهاى مىآورند که شربتى از آب سوزان گندیده، و نیز شربتى از چرکابه بدن دوزخیان، به او پیشکش مىدهد و بر دیگ جوشانى در دوزخ، نهاده مىشود و به او گفته مىشود: » بچش، به خاطر آنچه پیشتر فرستادى و کسى را مضروب کردى که میهمان خدا و پیامبرش بود»، و مضروب را به درگاه دوزخ مىآورند و به او گفته مىشود: » به ضاربت و به جزایى که مىبیند، بنگر. آیا حال دلت خُنَک شد و انتقامت از او گرفته شد؟» و او مىگوید: ستایش، ویژه خدایى است که انتقام من و فرزند پیامبرش را از او گرفت».
1 / 7
ثواب زیارت امام حسین علیه‌السلام با مشقت و ثواب کسى که در راه زیارت او بمیرد
2963. کامل الزیارات به نقل از عبد اللّه بن نجّار: امام صادق علیه‌السلام به من فرمود: «آیا براى زیارت حسین علیه‌السلام به کشتى سوار مىشوید؟».
گفتم: آرى.
فرمود: «آیا نمىدانى که اگر کشتىتان واژگون شود، ندایتان مىدهند: » هشیار، که پاکیزه شدید، و بهشت، گوارایتان باد!»».
2964. کامل الزیارات به نقل از ابو سعید قاضى، از امام صادق علیه السلام: هر کس با کشتى به زیارت قبر حسین علیه‌السلام بیاید و کشتى آنها واژگون شود، ندا دهندهاى از آسمان به آنها
وطابَت لَکُمُ الجَنَّةُ.(52)
2965. کامل الزیارات عن هشام بن سالم عن أبی عبد اللّه [الصادق] علیه‌السلام لَمّا سَأَلَهُ رَجُلٌ: ما لِمَن ماتَ فی سَفَرِهِ إلَیهِ [أی قَبرِ الحُسَینِ علیه السلام]؟: تُشَیِّعُهُ المَلائِکَةُ، وتَأتیهِ بِالحَنوطِ وَالکِسوَةِ مِنَ الجَنَّةِ، وتُصَلّی عَلَیهِ إذا(53) کُفِّنَ، وتُکَفِّنُهُ فَوقَ أکفانِهِ، وتَفرُشُ لَهُ الرَّیحانَ تَحتَهُ، وتَدفَعُ الأَرضَ حَتّى تَصَوَّرَ مِن بَینِ یَدَیهِ مَسیرَةَ ثَلاثَةِ أمیالٍ، ومِن خَلفِهِ مِثلَ ذلِکَ، وعِندَ رَأسِهِ مِثلَ ذلِکَ، وعِندَ رِجلَیهِ مِثلَ ذلِکَ، ویُفتَحُ لَهُ بابٌ مِنَ الجَنَّةِ إلى قَبرِهِ، ویَدخُلُ عَلَیهِ رَوحُها ورَیحانُها حَتّى تَقومَ السّاعَةُ.(54)
1 / 8
ثواب زیارته علیه‌السلام ماشیا
2966. کامل الزیارات عن أبی الصامت: سَمِعتُ أبا عَبدِ اللّهِ علیه‌السلام وهُوَ یَقولُ: مَن أتى قَبرَ الحُسَینِ علیه‌السلام ماشِیا کَتَبَ اللّهُ لَهُ بِکُلِّ خُطوَةٍ ألفَ حَسَنَةٍ، ومَحا عَنهُ ألفَ سَیِّئَةٍ، ورَفَعَ لَهُ ألفَ دَرَجَةٍ.(55)
2967. کامل الزیارات عن أبی سعید القاضى عن أبی عبد اللّه [الصادق] علیه السلام: مَن أتى قَبرَ الحُسَینِ علیه‌السلام ماشِیا کَتَبَ اللّهُ لَهُ بِکُلِّ قَدَمٍ یَرفَعُها ویَضَعُها عِتقَ رَقَبَةٍ مِن وُلدِ إسماعیلَ.(52)
2968. تهذیب الأحکام عن الحسین بن علیّ بن ثویر بن أبی فاخته: قالَ لی أبو عَبدِ اللّهِ علیه السلام: یا حُسَینُ، مَن خَرَجَ مِن مَنزِلِهِ یُریدُ زِیارَةَ الحُسَینِ بنِ عَلِیِّ بنِ أبی طالِبٍ علیهما السلام، إن
ندا مىدهد: «پاکیزه گشتید، و بهشت، گوارایتان باد!».
2965. کامل الزیارات به نقل از هشام بن سالم، از امام صادق علیه السلام، هنگامىکه مردى از ایشان پرسید: آن که در سفرش به سوى قبر حسین علیه‌السلام مىمیرد، چه پاداشى دارد؟: فرشتگان، او را تشییع مىکنند و از بهشت، برایش حنوط و پوشش مىآورند و چون کفنش کردند، بر او نماز مىگزارند و جامه بهشتى را روى کفنش مىپوشانند و گل و ریحان، به زیر پایش مىگسترند و چنان به سرعت، زمین را در مىنوردد که خیال مىکند زمین، از پیش رو و پشت و بالا و پایین پایش، سه میل بیشتر نیست، و درى از بهشت به قبرش باز مىشود و از آن، تا روز قیامت، نسیم خوشبوى بهشتى بر وى در مىآید.
1 / 8
پاداش پیاده به زیارت امام علیه‌السلام رفتن
2966. کامل الزیارات به نقل از ابو صامت: شنیدم که امام صادق علیه‌السلام مىفرماید: «هر کس پیاده به نزد قبر حسین علیه‌السلام بیاید، خداوند، براى هر قدمش هزار حَسَنه مىنویسد و هزار زشتکارى را از او مىزُداید و او را هزار درجه، بالا مىبَرد».
2967. کامل الزیارات به نقل از ابو سعید قاضى، از امام صادق علیه السلام: هر کس پیاده نزد قبر حسین علیه‌السلام بیاید، خداوند، در برابر هر گامى که بر مىدارد و مىگذارد، برایش [پاداش] آزاد کردن یک بنده از فرزندان اسماعیل علیه‌السلام را مىنویسد.
2968. تهذیب الأحکام به نقل از حسین، فرزند على بن ثُوَیر بن ابى فاخته: امام صادق علیه‌السلام به من فرمود: «اى حسین! هر کس از خانهاش به قصد زیارت حسین بن على بن ابى طالب علیه‌السلام بیرون آید، اگر پیاده باشد، خداوند، براى هر گامش حَسَنهاى را
کانَ ماشِیا کَتَبَ اللّهُ لَهُ بِکُلِّ خُطوَةٍ حَسَنَةً، وحَطَّ بِها عَنهُ سَیِّئَةً، حَتّى إذا صارَ بِالحائِرِ کَتَبَهُ اللّهُ مِنَ المُفلِحینَ، وإذا قَضى مَناسِکَهُ کَتَبَهُ اللّهُ مِنَ الفائِزینَ، حَتّى إذا أرادَ الانصِرافَ أتاهُ مَلَکٌ، فَقالَ لَهُ: أنَا رَسولُ اللّهِ، رَبُّکُ یُقرِئُکَ السَّلامَ، ویَقولُ لَکَ: استَأنِفِ العَمَلَ، فَقَد غُفِرَ لَکَ ما مَضى.(56)
2969. کامل الزیارات عن علیّ بن میمون الصائغ عن أبی عبد اللّه [الصادق] علیه السلام: یا عَلِیُّ، زُرِ الحُسَینَ علیه‌السلام ولا تَدَعهُ.
قالَ: قُلتُ: ما لِمَن أتاهُ مِنَ الثَّوابِ؟
قالَ: مَن أتاهُ ماشِیا کَتَبَ اللّهُ لَهُ بِکُلِّ خُطوَةٍ حَسَنَةً، ومَحا عَنهُ سَیِّئَةً، ورَفَعَ لَهُ دَرَجَةً، فَإِذا أتاهُ وَکَّلَ اللّهُ بِهِ مَلَکَینِ یَکتُبانِ ما خَرَجَ مِن فیهِ مِن خَیرٍ، ولا یَکتُبانِ ما یَخرُجُ مِن فیهِ مِن شَرٍّ ولا غَیرِ ذلِکَ، فَإِذَا انصَرَفَ وَدَّعوهُ، وقالوا: یا وَلِیَّ اللّهِ! مَغفورا لَکَ، أنتَ مِن حِزبِ اللّهِ وحِزبِ رَسولِهِ وحِزبِ أهلِ بَیتِ رَسولِهِ، وَاللّهِ، لا تَرَى النّارَ بِعَینِکَ أبَدا، ولا تَراکَ ولا تَطعَمُکَ أبَدا.(57)
راجع: ج 12 ص 344 (الفصل السادس عشر: الاستنابة لزیارته).
مىنویسد و زشتکارىاى را از او مىزُداید، و چون به حرم حسین علیه‌السلام رسید، خداوند، او را جزو رستگاران مىنویسد، و چون زیارتش را به پایان برَد، خداوند، او را از رهایىیافتگان مىنویسد، و چون بخواهد باز گردد، فرشتهاى نزد او مىآید و به او مىگوید: » من، پیامآور خدایم. خداوند، به تو سلام مىرساند و مىفرماید: عمل، از سر گیر که گذشتهات آمرزیده شد»».
2969. کامل الزیارات به نقل از على بن میمون صائغ: امام صادق علیه‌السلام فرمود: «اى على! حسین علیه‌السلام را زیارت کن و آن را وا مگذار».
گفتم: پاداش کسى که به زیارتش مىرود، چیست؟
فرمود: «هر کس پیاده به آن جا برود، خداوند، در برابر هر گامش، حَسَنهاى برایش ثبت مىکند و گناهى را از او مىزُداید و درجهاى او را بالا مىبَرد، و چون به قبر مىرسد، خداوند، دو فرشته بر او مىگمارد که هر چه خیر از دهانش بیرون آید، مىنویسند و هر چه شر و غیر آن [مانند لغو و بیهودهگویى] بیرون آید، نادیده مىگیرند، و چون باز گردد، با او وداع مىکنند و به او مىگویند: » اى دوست خدا! آمرزیدهاى. تو، جزو حزب خدا، حزب پیامبر خدا و حزب خاندان پیامبرش هستى. به خدا سوگند، هرگز، آتش را با چشمانت نخواهى دید و آن نیز تو را نخواهد دید و به [سوزاندن] تو، طمع نخواهد داشت»».
ر. ک: ج 12 ص 345 (فصل شانزدهم/ نایب گرفتن براى زیارت امام حسین علیه السلام).
1) کامل الزیارات: ص 278 ح 436 و ص 276 ح 431 و 432 و 433، جامع الأحادیث للقمّی: ص 184 نحوه، بحار الأنوار: ج 101 ص 49 ح 1.
2) کامل الزیارات: ص 277 ح 435، بحار الأنوار: ج 101 ص 49 ح 5.
3) کامل الزیارات: ص 277 ح 434، بحار الأنوار: ج 101 ص 49 ح 4.
4) فضل زیارة الحسین علیه السلام: ص 39 ح 10.
5) تهذیب الأحکام: ج 6 ص 46 ح 98، ثواب الأعمال: ص 110 ح 1، کامل الزیارات: ص 279 ح 438، المزار الکبیر: ص 325 ح 1، المناقب لابن شهر آشوب: ج 4 ص 128، جامع الأخبار: ص 108، بحار الأنوار: ج 101 ص 69 ح 3.
6) کامل الزیارات: ص 278 ح 437 و ص 283 ح 454، بحار الأنوار: ج 101 ص 76 ح 29.
7) عَرَّفَ الناس: إذا شهدوا عرفات (مجمع البحرین: ج 2 ص 1201 «عرف») والمراد أنّه حضر عند قبر الحسین علیه‌السلام فی یوم عرفة.
8) کامل الزیارات: ص 281 ح 447، بحار الأنوار: ج 101 ص 77 ح 31.
9) کَلْب: هو حیّ من قضاعة (مجمع البحرین: ج 3 ص 1585 «کلب»).
10) الإقبال: ج 3 ص 340، بحار الأنوار: ج 101 ص 98 ح 27.
11) بشارة المصطفى: ص 139، بحار الأنوار: ج 100 ص 123 ح 28.
12) کذا فی المصدر، ولعلّ الصواب: «ومَن» بدل «ولا».
13) فضل زیارة الحسین علیه السلام: ص 82 ح 72.
14) کامل الزیارات: ص 283 ح 452، بحار الأنوار: ج 101 ص 77 ح 35.
15) والظاهر أنّه روی عن الإمام الصادق علیه‌السلام (راجع: معجم رجال الحدیث: ج 4 ص 176).
16) هَوْلُ المُطَّلَع: یُرید به الموقف یوم القیامة أو ما یشرف علیه من أمر الآخرة عُقَیب الموت (لسان العرب: ج 8 ص 239 «طلع»).
17) کامل الزیارات: ص 282 ح 451، بحار الأنوار: ج 101 ص 77 ح 34.
18) ثواب الأعمال: ص 113 ح 18، کامل الزیارات: ص 174 ح 231 و ص 350 ح 598 و ص 352 ح 603 عن محمّد الحلبی عن الإمام الصادق علیه‌السلام وکلّها نحوه، بحار الأنوار: ج 101 ص 55 ح 16.
19) الکافی: ج 4 ص 581 ح 7، ثواب الأعمال: ص 113 ح 15، المزار الکبیر: ص 328 ح 7، کامل الزیارات: ص 232 ح 344 و ص 354 ح 608، الغیبة للنعمانی: ص 311 ح 5 کلاهما نحوه، بحار الأنوار: ج 101 ص 63 ح 42.
20) الکافی: ج 4 ص 581 ح 6، ثواب الأعمال: ص 113 ح 17، الأمالی للصدوق: ص 206 ح 224، کامل الزیارات: ص 349 ح 597، المناقب لابن شهر آشوب: ج 4 ص 128 عن أبان بن تغلب، روضة الواعظین: ص 214، بحار الأنوار: ج 101 ص 63 ح 44.
21) کامل الزیارات: ص 274 ح 427، بحار الأنوار: ج 101 ص 20 ح 7.
22) فی المصدر: «یبلغونه»، والتصویب من بحار الأنوار.
23) کامل الزیارات: ص 351 ح 602، بحار الأنوار: ج 101 ص 68 ح 62.
24) الحُثالَةُ: الردیء من کلّ شیء (النهایة: ج 1 ص 339 «مثل»).
25) تهذیب الأحکام: ج 6 ص 22 ح 50 و ص 107 ح 189، المزار للمفید: ص 228 ح 12، فرحة الغرىص: ص 77 کلّها عن أبی عامر عن الإمام الصادق عن آبائه علیهم السلام، إرشاد القلوب: ص 441، بحار الأنوار: ج 100 ص 121 ح 22.
26) کامل الزیارات: ص 349 ح 596، بحار الأنوار: ج 101 ص 145 ح 27.
27) کُنْهُ الأمر: حقیقَتُه (النهایة: ج 4 ص 206 «کنه»).
28) حَبَوتُ الرجل: أعطیته الشیء بغیر عوض (المصباح المنیر: ص 120 «حبا»).
29) غَبَطْتُ الرجل: إذا اشتهیتَ أن یکون لک مثل ماله، و أن لا یزول عنه ما هو فیه (لسان العرب: ج 7 ص 359 «غبط»).
30) هَدَرتُه و أهدَرتُه: أبطلته (لسان العرب: ج 5 ص 257 «هدر»).
31) کامل الزیارات: ص 537 ح 829، بحار الأنوار: ج 101 ص 73 ح 21.
32) یعنی الإمام الحسین علیه السلام.
33) کامل الزیارات: ص 242 ح 359، بحار الأنوار: ج 101 ص 10 ح 38.
34) کامل الزیارات: ص 244 ح 363، بحار الأنوار: ج 101 ص 11 ح 40.
35) زاد فی کامل الزیارات هنا: «لخوف».
36) أی یتمنّى بحسرة یالیت أنّه کان مجاورا لقبر الإمام علیه‌السلام وحینها لأمکنه ذلک زیارته مرارا و تکرارا.
37) تهذیب الأحکام: ج 6 ص 47 ح 103، کامل الزیارات: ص 230 ح 338، بحار الأنوار: ج 101 ص 53 ح 3.
38) مدینة تقع بالقرب من مدینة بهبهان الإیرانیة، وقد خربت فتأسّست بالقرب منها بهبهان الفعلیة (راجع: لغتنامه دهخدا).
39) سَعى: نَمَّ (القاموس المحیط: ج 4 ص 342 «سعى»).
40) افزوده، از کامل الزیارات است.
41) یعنى: آرزو مىکند که کاش مجاور قبر امام علیه‌السلام بود تا مىتوانست مکرّر، ایشان را زیارت کند.
42) ارْگان: ارْجان؛ ارَّجان؛ شهرى کُهن در خوزستانِایران، در حوالى «بهبهانِ» کنونى، که پس از ویرانى شهر بهبهان، در نزدیکى آن، شکل گرفت (ر. ک: کلیات جغرافیاى طبیعى و تاریخى ایران: ص 418 420).
43) کامل الزیارات: ص 243 ح 260، بحار الأنوار: ج 101 ص 11 ح 39.
44) الحَنوط: طیب یُخلط للمیّت خاصّة (لسان العرب: ج 7 ص 278 «حنط»).
45) الضَّبْعُ: وسط العضد، وقیل: هو ما تحت الإبط (النهایة: ج 3 ص 73 «ضبع»).
46) الحَمیمُ: الماء الحارّ الشدید الحرارة یسقى منه اهل النار (مجمع البحرین: ج 1 ص 460 «حمم»).
47) الغِسْلِینُ: غسالة أبدان الکفّار فی النار (مفردات ألفاظ القرآن: ص 607 «غسل»).
48) المِقْلاةُ والمِقلى: الذی یُقلى علیه، والجمع: المقالی (الصحاح: ج 6 ص 2467 «قلا»).
49) فی المصدر: «ویأتی»، والتصویب من بحارالأنوار.
50) کامل الزیارات: ص 240 ح 357 و ص 310 ح 524 عن صفوان الجمّال ولیس فیه ذیله من «قلت: فما لمن حُبس»، بحار الأنوار: ج 101 ص 79 ح 39.
51) کامل الزیارات: ص 257 ح 387، فضل زیارة الحسین علیه السلام: ص 58 ح 38، بحار الأنوار: ج 101 ص 25 ح 27.
52) کامل الزیارات: ص 257 ح 386، بحار الأنوار: ج 101 ص 36 ح 48.
53) فی المصدر: «إذ»، والتصویب من بحار الأنوار.
54) کامل الزیارات: ص 239 ح 357، بحار الأنوار: ج 101 ص 78 ح 39.
55) کامل الزیارات: ص 255 ح 381 و ص 392 ح 636، بحار الأنوار: ج 101 ص 142 ح 13.
56) تهذیب الأحکام: ج 6 ص 43 ح 89، ثواب الأعمال: ص 116 ح 31، المزار للمفید: ص 30 ح 1، کامل الزیارات: ص 253 ح 378، المزار الکبیر: ص 340 ح 1 والأربعة الأخیرة عن الحسین بن ثویر بن أبی فاختة، جامع الأخبار: ص 81 ح 119 عن أبی فاختة وکلّها نحوه، بحار الأنوار: ج 101 ص 72 ح 17.
57) کامل الزیارات: ص 255 ح 383، بحار الأنوار: ج 101 ص 24 ح 24 وراجع: فضل زیارة الحسین علیه السلام: ص 47 ح 23.
