همام بن غالب (فرزدق) شاعری بزرگ و هوادار اهل بیت پیامبر بود که در مدح امام سجاد «ع»، قصیده بلند خویش را در مکه سرود (هذا الذی تعرف البطحاء وطاته…) و به دنبال آن به زندان افتاد و حضرت سجاد «ع» برایش صلهای فرستاد.امام حسین «ع» هنگام سفر به سوی عراق، در محلی به نام صفاح (یا در منزلی دیگر) با فرزدق برخورد کرد که از کوفه میآمد.اوضاع کوفه را پرسید، وی جواب داد: دلهای مردم با تو ولی شمشیرهایشان علیه توست.امام در آنجا بود که این ابیات را خواند:
لئن کانت الدنیا تعد نفیسة
فدار ثواب الله اعلی و انبل
و ان کانت الابدان للموت انشئت
فقتل امرء بالسیف فی الله افضل… (1)
فرزدق، سالهای پس از عاشورا زنده بود و به خانه سکینه دختر امام حسین «ع» نیز رفت و آمد داشت و از او صله دریافت میکرد.در بادیه بصره، در سال 110 هجری درصد سالگی از دنیا رفت.
1) حیاة الامام الحسین، ج 3، ص 61.
