عمرو بن سعید بن عاص

در ایامی که سید الشهدا «ع‏» در مکه بود، یزید، «عمرو بن سعید» را که والی مدینه بود، همراه با سپاهی به مکه فرستاد و او را امیر الحاج قرار داد و سرپرستی امر حج را در موسم‏ به او سپرد و توصیه کرد که هر جا به حسین‏ «ع‏» دست‏یافت، او را ترور کند.امام حسین ‏چون از ماجرا آگاه شد، برای این که حرمت‏خانه خدا با ریختن خونش زیر پا گذاشته‏ نشود و نقشه ترور ناکام بماند، به عمره اکتفا کرد و از مکه بیرون آمد.(1) وی از بدخواهان ‏کین‏توز نسبت به اهل بیت بود.پس از بازگشت اهل بیت به مدینه، وقتی گریه‏ها و ناله‏های‏ بازماندگان شهدای کربلا را در سوگ حسین‏ «ع‏» و کشتگان خود شنید، خندید و از روی‏ شماتت و زخم زبان گفت: این شیون، مثل شیوه روز مرگ عثمان است!(2)

1) مقتل الحسین، مقرم ص 193، بحار الانوار، ج 45، ص 99.

2) ثورة الحسین، مهدی شمس الدین، ص 231.