عظیمترین سرمایه روحی شیعه که پیوند دهنده آنان با اهل بیت پیامبر و عاملی بازدارنده از تباهی، بر انگیزاننده به فداکاری و جهاد و تصفیه کننده دل و جان است.درسایه همین عشق، یاد حسین و عاشورا زنده مانده و سوز آن، حمایت قلبی عاشق امامحسین «ع» را همواره به نفع حق و جبهه ایثار، نیرو بخشیده است.همین عشق، یاران او راروز عاشورا به استقبال شهادت فرستاد تا با مرگ در رکاب حسین «ع» حیات ابدی یافتند. عشق حسین «ع» را خداوند در دلها نهاده و شعلهای خاموش نشدنی است.به فرموده امام صادق «ع»: «ان لقتل الحسین علیه السلام حرارة فی قلوب المؤمنین لا یبرد ابدا».(1) محبتحسین بن علی «ع» نه تنها در دل زمینیان است، بلکه عرشیان نیز او را دوست میدارند و به فرموده رسول خدا «ص»، او محبوبترین چهره زمینی نزد آسمانیان است: «من احب ان
ینظر الی احب اهل الارض الی اهل السماء فلینظر الی الحسین.»(2)
ای که آمیخته مهرت با دل
کرده عشق تو مرا دریا دل
بذر عشقی که به دل کاشتهام
جز هوای تو ندارد حاصل
از می عشق تو، عاقل مجنون
و زخم مهر تو مجنون، عاقل
گر شود کار جهان زیر و زبر
نشود عشق تو از دل زایل(3)
1) کامل الزیارات، ص 38.
2) مناقب، ابن شهرآشوب، ج 4، ص 73.
3) از مؤلف.
