در روز عاشورا که هر لحظه یاوری از یاوران امام حسین علیه السلام بخاک و خون میغلطید و محاصره دشمن تنگتر میشد، امام علیه السلام رو به آسمانها با خدای خود از عشق و شور و شیدائی نسبت به شهادت راز و نیاز کرد:
حدیث 320
قال الامام الحسین علیه السلام: اِلهی وَسَیِّدی وَدَدْتُ اَنْ اُقْتَلَ وَاُحْیِیَ سَبْعینَ اَلْفَ مَرَّةٍ فی طاعَتِکَ وَ مَحَبَّتِکَ، سِیَّما إذا کانَ فی قَتْلی نُصْرَةُ دینِکَ وَ اِحْیاءُ اَمْرِکَ وَ حِفْظُ نامُوسِ شَرْعِکَ، ثُمَّ اِنّی قَدْ سَئِمْتُ الْحَیاةَ بَعْدَ قَتْلِ الأحِبَّةِ وَقَتْلِ هؤُلاءِ الْفِتْیَةِ مِنْ آلِ مُحَمَّدٍصلی الله علیه و آله و سلم
امام حسین علیه السلام فرمود: (ای خدای من، ای بزرگ من، دوست دارم که هفتاد هزار بار در راه اطاعت و محبّت تو کشته شوم و زنده گردم، بخصوص آنگاه که کشته شدن من عامل پیروزی دین تو، و زنده شدن فرمان تو، و محفوظ ماندن شریعت تو باشد. چه آنکه من هم اکنون پس از شهادت یاران و این همه از جوانمردان خاندان محمّدصلی الله علیه و آله و سلم، از زندگی سیر گشتهام).(1)
1) معالی السبطین ج2 ص18، اسرار الشهادة ص402.
