جزء اولین شهداست که از جبهه امام حسین «ع» در روز عاشورا به میدان نبرد رفت. وی که کنیهاش ابو وهب بود، جوانی دلاور و حماسی از شیعیان کوفه بود.به کوفه آمده، در نزدیکی بئر العبد خانهای گرفت و با همسرش به آنجا منتقل شد.وقتی دید عمر سعد، نیرو آماده و سازماندهی میکند تا از نخیله به جنگ حسین بن علی «ع» در کربلا بروند، پیش خود گفت: به خدا قسم شیفته جهاد با مشرکان بودم.امیدوارم جنگ با اینان که به نبرد فرزند پیامبر میروند، نزد خداوند کم ثوابتر از جهاد با مشرکان نباشد.پیش همسرش رفت و نیت خود را با او در میان گذاشت، شبانه هر دو از کوفه بیرون رفتند و شب هشتم محرم به یاوران حسین در کربلا پیوستند.(1) همسر او نیز از شهدای کربلا بود. پس از شهادت عبدالله، زنش خود را به بالین او رساند و خاک از چهره او میزدود که به دستور شمر، یکی از غلامانش (به نام رستم) با گرزی بر سر او زد و کنار شوهرش به شهادت رسید.عبدالله، دومین شهید از اصحاب امام حسین «ع» بود.(2) نامش در زیارت ناحیه مقدسه هم آمده است.
1) همان، ص 201، عبرات المصطفین، ج 2، ص 24.
2) انصار الحسین، ص 84، موسوعة العتبات المقدسه، ج 8، ص 66.
