محمد و ابراهیم، دو فرزند مسلم بن عقیل بودند که در حادثه کربلا اسیر شدند.ابن زیاد دستور داد آن دو را زندانی کردند.این دو نوجوان نابالغ مدت یک سال در زندان بودند. سپس با کمک «مشکور»، پیرمرد زندانبان که هوادار اهل بیت بود، شبانه از زندان گریختند. شب به خانه زنی پناه بردند که شوهرش در سپاه ابن زیاد بود.وقتی شوهرش «حارث» فهمید، آن دو را کنار رود فرات برد و بیرحمانه سر از تنشان جدا کرد و پیکرشان را در فرات افکند و سرهای آن دو را برای دریافت جایزه، نزد ابن زیاد برد.(1) در کنار فرات در
چهار فرسنگی کربلا شهری است به نام مسیب که نزدیک آن آرامگاه آبادی است که گویندقبر محمد و ابراهیم، پسران مسلم بن عقیل داخل آن است.(2)
1) تفصیل ماجرا در «بحار الانوار» ج 45، ص 100 به بعد و در امالی صدوق، ص 76 به بعد.
2) آرامگاههای خاندان پاک پیامبر، سید عبد الرزاق کمونه، ص 302.
