محفظهای که روی قبر مطهر سید الشهدا «ع» و امامان و امامزادگان دیگر قرار دارد. ضریح، هم به معنای گور، قبر بیلحد و مغاکی است که در میان گور سازند، برای مرده، شکاف میان گور یا در یک جانب آن یا شکاف، هم به معنای خانه چوبین و مشبک و یا ازمس و نقره و جز آن که بر سر قبر امامی یا امامزاده سازند.(1) در روایات است که «ضراح»، جایی در آسمان چهارم، در برابر کعبه است، خانهای برای پروردگار.(2)
در فرهنگ دینی، ضریح قبور اولیاء خدا مقدس و متبرک است و آن را میبوسند وکنارش به زیارت میپردازند و هنرمندان و صنعتگران مسلمان در ساختن و پرداختن ضریح، ظریفکاریهای جالبی دارند.در عرف رایج میان علاقهمندان سید الشهدا «ع»، تعبیر «ضریح شش گوشه» بار عاطفی خاصی دارد و دلها را به سوی خود جذب میکند و شوق شیعه را به زیارت آن ضریح مطهر بر میانگیزد.
1) لغتنامه، دهخدا.
2) مجمع البحرین، طریحی.
