در صبح عاشورا پس از آنکه پندها داده شد، هشدارها مطرح گردید، اتمام حجّتها سامان یافت، امام حسین علیه السلام رو به یاران خود کرده فرمود، جدّم رسول خدا صلی الله علیه وآله وسلم به من فرمود:
إنَّ رَسُولَ اللهِ قالَ لی: یَا بُنَیَّ إنّکَ سَتُسَاقُ إلَی الْعِرَاقِ، وَهِیَ أرْضٌ قَدْ الْتَقی بِهَا النَّبِیُّونَ وَ أوْصِیَاءَ النَّبِیِّین، وَهِیَ أرْضٌ تُدعی عُمُوراً، وَ إنَّکَ تَسْتَشْهِدُ بِهَا، وَ یَسْتَشْهِدُ مَعَکَ جَمَاعَةٌ مِنْ أصْحَابِکَ لاَیَجِدُونَ ألَمَ مَسِّ الْحَدیدِ، وَتَلا:
ای حسین تو در آینده بسوی عراق میروی، آنجا سرزمینی است که پیامبران و جانشینانشان در آنجا گام نهادند، تو را برای آبادی آنجا فرامیخوانند امّا تو و یارانت در آنجا کشته میشوید بیآنکه رنج و درد شمشیرها را احساس کنید، و خواند:
حدیث 192
قال الامام الحسین علیه السلام: «قُلْنا یا نارُ کُونی بَرْداً وَسَلاماً عَلی إبْراهیمَ»(1)
تکون الحرب علیک و علیهم برداً وسلاماً، فَاَبْشِرُوا، فَوَاللهِ لَئِنْ قَتَلُونا فَاِنَّا نَرِدُ عَلی نَبِیِّنا، قال: ثُمَّ أَمْکُثُ ماشاءَاللهُ فَأَکُونُ أَوَّلَ مَنْ تَنْشَقُّ الأرْضُ عَنْهُ، فَأَخْرُجُ خَرْجَةً یُوافِقُ ذلِکَ خَرْجَةَ أَمیرِ الْمُؤْمِنینَ وَقِیامَ قائِمِنا، وَ حَیاةَ رسولِ اللّهِ ثُمَّ لَیَنْزِلَنَّ عَلَیّ وَفْدٌ مِنَ السَّماءِ مِنْ عِنْدِاللهِ، لَمْ یَنْزِلُوا إِلَی الأرْضِ قَطُّ، وَلَیَنْزِلَنَّ إِلَیَّ جَبْرَئیلُ وَمیکائیلُ وَإِسْرافیلُ، وُجُنُودٌ مِنَ الْمَلائِکَةِ، وَلَیَنْزِلَنَّ مُحَمَّدٌ وَ عَلَیٌّ وَأَنَا وَأَخی وَجَمیعُ مَنْ مَنَّ اللهُ عَلَیْهِ، فی حَمُولاتٍ مِنْ حَمُولاتِ الرَّبِّ خَیْلٌ بَلْقٌ مِنْ نُورٍ لَمْ یَرْکَبْها مَخْلُوقٌ، ثُمَّ لَیَهِزَّنَّ مُحمَّدٌ لِواءَهُ وَلَیَدْفَعَنَّهُ إِلی قائِمِنا مَع سَیْفِهِ، ثُمَّ إِنَّا نَمْکُثُ مِنْ بَعْدِ ذلِکَ ماشاءَاللهُ، ثُمَّ إِنَّ اللهَ یُخْرِجُ مِنْ مَسْجِدِ الْکُوفَةِ عَیْناً مِنْ دُهْنٍ وَعَیْناً مِنْ لَبَنٍ وَعَیْناً مِنْماءٍ.
ثُمَّ إِنَّ أَمیرَالْمُؤْمِنینَ علیه السلام یَدْفَعُ إِلَیَّ سَیْفَ رَسُولِ اللهِ صلی الله علیه وآله، فَیَبْعَثُنی إِلَی الشَّْرقِ وَالمَغْربِ، وَلا آتی عَلی عَدُوٍ إِلاّ أَهْرَقْتُ دَمَهُ، وَلا أَدَعُ صَنَماً إِلاَّ أَحْرَقْتُهُ حَتّی أَقَعَ إِلَی الْهِنْدِ فَأَفْتَحُها. وَإِنَّ دانِیالَ وَ یُونُسَ یَخْرُجانِ إِلی أَمیرِالْمُؤْمِنینَ یَقُولانِ: صَدَقَ اللهُ وَرَسُولُهُ وَیَبْعَثُ [اللهُ] مَعَهُما إِلَی الْبَصْرَةِ سَبْعینَ رَجُلاً فَیَقْتُلُونَ مُقاتِلیهِمْ، وَیَبْعَثُ بَعْثاً إِلَی الرُّومِ فَیَفْتَحُ اللهُ لَهُمْ. ثُمَّ لَأَقْتُلَنَّ کُلَّ دابَّةٍ حَرَّمَ اللهُ لَحْمَها، حَتّی لایَکُونَ عَلی وَجْهِ الأرْضِ إِلاّ الطیّبَ، وَأَعْرِضُ عَلَی الْیَهُودِ وَالنَّصاری وَسائِرِ الْمِلَلِ، وَلَاُخَیِّرَنَّهُمْ بَیْنَ الْاِسْلامِ وَالسَّیْفِ، فَمَنْ أَسْلَمَ مَنَنْتُ عَلَیْهِ، وَمَنْ کَرِهَ الْاِسْلامَ أَهْرَقَ اللهُ دَمَهُ، وَلا یَبْقی رَجُلٌ مِنْ شیعَتِنا إِلاَّ (أَنْزَلَ اللهُ إِلَیْهِ) مَلَکاً یَمْسَحُ عَنْ وَجْهِهِ التُّرابَ وَیُعَرِّفُهُ أَزْواجَهُ وَمَنازِلَهُ فِی الْجَنَّةِ، وَلا یَبْقی عَلی وَجْهِ الأرْضِ أَعْمی وَلا مُقْعَدٌ وَلا مُبْتَلی إِلاَّ کَشَفَ اللهُ عَنْهُ بَلاءَهُ بِنا أَهْلَ الْبَیْتِ. وَلَتَنْزِلَنَّ الْبَرَکَةُ مِنَ السَّماءِ إِلَی الأرْضِ، حَتّی أَنَّ الشَّجَرَةَ لَتَقْصِفُ بِما یُریدُاللهُ فیها مِنَ الَّثمَرَ، وَلَتَأْکُلَنَّ ثَمَرَةَ الشِّتاءِ فِی الصَّیْفِ، وَثَمَرَةَ الصّیْفِ فِی الشِّتاءِ، وَذلِکَ قَوْلُ اللهِ: «وَلَوْ أَنَّ أَهْلَ الْقُری آمَنُوا وَاتَّقُوا لَفَتَحْنا عَلَیْهِمْ بَرَکاتٍ مِنَ السَّماءِ وَالأرْضِ وَلکِنْ کَذَّبُوا [فَأَخْذْناهُمْ بِما کانُوا یَکْسِبُونَ]»(2) ثُمَّ اِنَّ اللهَ یَهَبُ لِشیعَتِنا کَرامَةً، لا یَخْفی عَلَیْهِمْ شَیٌ فِی الْاَرْضِ وَما کانَ فیها، حَتَّی أنَّ الرَّجُلَ مِنْهُم یُریدُ أنْ یَعْلَمَ عِلْمَ اَهْلِ بَیْتِهِ فَخْبِرَهُمْ بِعِلْمِ ما یَعْمَلُونَ»(3)
امام حسین علیه السلام فرمود: سپس امام علیه السلام این آیه را خواند:
خبر از بازگشت دوباره به دنیا
(«ای آتش برای ابراهیم علیه السلام سرد و گوارا باش»(1) جنگ برای تو و یارانت لذّت بخش و گوارا خواهد بود، مژده باد برشما، پس بخدا سوگند! اگر ما را بکشند یقیناً بر پیشگاه پیامبرمان وارد خواهیم شد تا زمانیکه خواست خدا باشد در آن عالم میمانیم.
سپس من اوّلین کسی خواهم بود که زمین برایش شکافته میشود و همزمان با قیام قائم ما و رجعت امیرالمؤمنین علیه السلام و زندگی مجدّد رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم رجعت خواهم کرد، و در آن هنگام از آسمان و از پیشگاه الهی نیروهای غیبی برایم فرود خواهند آمد، نیروهایی که تا آن زمان بر زمین فرود نیامدهاند، و همچنین جبرائیل و میکائیل و لشگری از فرشتگان بر من نازل خواهند شد و جدّم رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم و پدرم علی علیه السلام و برادرم و خودم، و اصحاب و یاران من که دوستی آنها را خدا بر من منّت نهاد، بر مرکبهایی از نور سوار شده فرود میآیند، مرکبهای نورانی که تا آن روز کسی سوارشان نشده است. آنگاه پیامبر اسلامصلی الله علیه و آله و سلم پرچم خود را به اهتزاز در خواهد آورد و پرچم و شمشیر خود را به قائم ما(عج) میسپارد، سپس ما در زمین تا آنجا که خدا بخواهد زندگی میکنیم.
آبادانی زمین در دوران رجعت
پس خداوند از مسجد کوفه چشمهای از روغن و آب زلال و شیر میجوشاند پس آنگاه امیرالمؤمنین علیه السلام شمشیر پیامبر را بدست من داده مرا به مشرق و مغرب زمین مأموریّت میدهد، به هیچ دشمنی نمیرسم جز آنکه خونش را میریزم و به هیچ بُت نمیرسم جز آن که آن را میسوزانم. تا آنکه به سرزمین هند رسیده آنجا را فتح میکنم.
آنگاه «دانیال» و «یونس» پیامبر بسوی امیرالمؤمنین علیه السلام حرکت میکنند و میگویند: «خدا و پیامبرش راست گفتند.»
خدا با آن دو پیامبر، هفتاد مرد جنگی میفرستد که با دشمنان خدا جنگها میکنند، و لشگرها بسوی روم گسیل میدارند و آنجا را خدا برایشان فتح میکند. سپس در پاکسازی زمین هر جنبندهای که گوشت او را خدا حرام کرد میکشم، تا بر روی زمین جز حلال گوشت باقی نماند، آنگاه با یهود و نصاری و دیگر ملل و اقوام روبرو میشوم، و آنان را بین انتخاب اسلام و شمشیر آزاد میگذارم، پس هر کس اسلام را انتخاب کند از او قدردانی میکنم و هر کس از اسلام روی گرداند خدا خون او را خواهد ریخت، در آن روزها خدا بر همه شیعیان ما فرشتهای خواهد فرستاد تا گرد و غبار مرگ را از روی آنان بزدایند و با مقام و منزلتشان در بهشت آشنا سازند. در آن زمان هیچ کوری و زمینگیری و دردمندی بر روی زمین باقی نخواهد ماند مگر اینکه خداوند توسّط ما اهلبیت علیهم السلام از آنان درد و بلا بازستاند. برکت و رحمت الهی از آسمان و زمین فرود خواهد آمد بدان حد که درخت به خواست خدا از وفور میوه سر به زمین نهد، میوههای تابستانی در فصل زمستان خورده میشود، و میوههای زمستانی در تابستان مورد استفاده قرار خواهد گرفت، این همان فرموده خداست که:
علل تکامل یا سقوط ملّتها
«اگر مردم شهرها و آبادیها، ایمان میآوردند، و تقوی پیشه میکردند هرآینه درهای رحمت و برکت خود را از زمین و آسمان بر روی آنان باز میکردیم، ولی چون دروغ گفتند در مقابل اعمالشان گرفتارشان ساختیم».(4)
آنگاه خداوند بر شیعیان ما کرامت میکند و هرچه در روی زمین است و آنچه داخل آن است از دید آنها پنهان نخواهد ماند. تا آنجا که هرکس اراده کند از علم اهلبیت علیهم السلام با خبر شود، او را آگاه میسازند.(5)
1) سوره انبیاء آیه 69.
2) سوره اعراف آیه96.
3) و عن ابی سعد سهل بن زیاد، عن حسن ابن محبوب، عن ابی فضیل، عن سعد الجلاب، عن جابر، عن أبی جعفر علیه السلام قال: الحسین بن علی علیه السلام لأصحابه قبل أن یقتل:.
4) سوره اعراف آیه 69.
5) خرائج وجرائح ج2 ص848 حدیث 63، مختصر بصائر الدرجات ص366، بحارالأنوار ج45 ص80 حدیث 6 وج53 ص 61، الایقاظ من الهجعة ص 352.
