زید بن أرقم از حضرت اباعبدالله علیه السلام نقل میکند که نسبت به شیعیان خود و شهادت فرمود:
حدیث 322
قال الامام الحسین علیه السلام: ما مِنْ شیعَتِنا إِلاَّ صِدّیقٌ شَهیدٌ. قُلْتُ أنی یکون ذلک و هم یموتون علی فراشهم؟ فقال: أَما تَتْلوُ کِتابَ اللهِ «وَاَلَّذینَ آمَنُوا بِاللهِ وَ رُسُلِهِ أُوْلئِکَ هُمُ الصِّدِّیقُونَ وَالشُّهَداءُ عِنْدَ رَبِّهِمْ»(1) ثمَّ قال علیه السلام: لَوْ لَمْ تَکُنِ الشَّهادَةُ إِلاَّ لِمَنْ قُتِلَ بِالسَّیْفِ لَأَقَلَّ اللهُ الشُّهَداءَ.
امام حسین علیه السلام فرمود: (نیست از شیعیان ما جز آنکه راستگو و شهیدند.
گفتم: چگونه این ممکن است در صورتی که بسیاری از شیعیان شما در بستر خویش میمیرند. فرمود: آیا کتاب خدا را نمیخوانید که فرمود، «آنانکه بخدا و پیامبرش ایمان آوردند، آنان از راستگویان و از شهیدانند نزد پروردگار «یعنی لازم نیست فقط کشته شمشیر را شهید بنامیم» سپس فرمود: اگر شهید تنها به کشته شمشیر اطلاق میشد، تعداد شهداء بسیار اندک بود.(2)
1) سوره حدید آیه 19.
2) دعوات راوندی ص242 حدیث 681، بحار الأنوار ج82 ص173 حدیث 6 و ج67 ص53.
