روایت است از ابن عباس که سرخی شفق، از روزی دیده شد و پدید آمد که حسین «ع» شهید شد و آسمان در شهادت او خون گریست و از آن بیشتر، این رنگ سرخ در افق دیده نشده بود: «ان یوم قتل الحسین «ع» قطرت السماء دما و ان هذه الحمرة التی فی السماء ظهرت یوم قتله و لم تر قبله».(1) و از امام رضا «ع» روایت است: «لما قتل جدیالحسین «ع» امطرت السماء دما و ترابا احمر»(2) که بارش خون و خاک سرخ را میرساند.
گریست در غمت زمان، به خون نشست آسمان
شب و سیاهپوشی اش شد آیت عزای تو
رنگین شدن افق، از جمله نشانهها و آثار شگفت دیگری است که در روایات آمده که پس از حادثه کربلا و شهادت امام، در جهان دیده شد.(3) و طبق نقلهای متعدد در منابع مختلف، سابقه شفق سرخ در آسمان، به شهادت ابا عبدالله «ع» بر میگردد.از محمد بن سیرین نیز نقل شده که این سرخی آسمان بعد از کشته شدن حسین «ع» دیده شد و نیز از امام باقر «ع» روایت است که آسمان در شهادت حضرت یحیی و حضرت حسین «ع»
سرخ شد.(4)
ابو العلاء معری در اشاره به همین شفق سرخ که از اثر خون شهدای اهل بیت، علی و حسن و حسین «علیهم السلام» پدیدار شده چنین سروده است: (5)
و علی الافق من دماء الشهیدین علی و نجله شاهدان
فهما فی اواخر اللیل فجران و فی اولیاته شفقان
ثبتا فی قمیصه لیجییء الحشر مستعدیا الی الرحمن
این شفق سرخ کز افق شده پیدا
پرتو سیمای سرخ فام حسین است(6)
1) احقاق الحق، ج 11، ص 461.
2) اثبات الهداة، ج 5، ص 179.
3) بحار الانوار، ج 45، ص 204 به بعد، عبرات المصطفین، ج 2، ص 174.
4) اثبات الهداة، ج 5، ص 199، تاریخ الاسلام، ج 5، ص 15.
5) مناقب، ابن شهر آشوب، ج 4، ص 55.
6) قاسم رسا.
