صدقه دادن در راه خدا و کمک به مستمندان شرائطی دارد که اگر رعایت نشود، پاداشی در نزد پروردگار ندارد. روزی در خدمت امام حسین علیه السلام از عبدالله بن عامر که یکی از سران بنیامیّه بود، نامی بمیان آمد و برخی در تعریف آن شخص گفتند، بسیار صدقه در راه خدا میدهد و گرسنگان را سیر میکند.
حدیث 332
قال الامام الحسین علیه السلام:
إِنَّما مَثَلُ عَبْدِاللهِ بْنِ عامِرٍ کَمَثَلِ الَّذی یَسْرِقُ الْحاجَّ ثُمَّ یَتَصَدَّقُ بِما سَرَقَ، وَ إِنَّما الصَّدَقَةُ الطَیِّبَةُ صَدَقَةُ الَّذی عَرِقَ فیها جَبینُهُ وَاغْبَرَّ فیها وَجْهُهُ.
امام حسین علیه السلام فرمود: (داستان عبدالله بن عامر همانند داستان کسی است که از اموال حجّاج بیت الله میدزدد و سپس اموال تاراج شده را در راه خدا صدقه میدهد. در صورتیکه صدقه پاک صدقهای است که انسان از عرق پیشانی و رنج کار، پولی بدست آورد و آن را در راه خدا هدیه بدهد).(1)
از امام علیه السلام پرسیدند: آیا هدف شما حضرت امیرالمؤمنین است؟. فرمود: آری.
1) دعائم الإسلام ج2 ص329 حدیث 1244، مستدرک الوسائل ج7 ص244 حدیث 8152.
