شراف

به معنای بلندی است.نام منزلی از منزلگاههای میان مکه تا کوفه که امام حسین‏ «ع‏» آنجا هم فرود آمد.منطقه‏ای پر آب و درخت که تا واقصه (یکی دیگر از منزلگاهها) 5 / 7 کیلومتر فاصله دارد.حر در اینجا راه را بر حسین‏ «ع‏» بست.امام و همراهان شب را آنجا ماندند. سحرگاهان حضرت به جوانان کاروان دستور داد تا می‏توانند آب بسیاری ذخیره ‏بردارند.همه مشکها و ظرفها را پر از آب کردند.پس از حرکت از آنجا بود که با سپاه حربرخورد کردند که همه تشنه بودند.حضرت فرمود تا سپاه حر، حتی اسبهای آنان را با آبهای ذخیره سیراب کنند.(1) شراف، نام مردی بوده که در این محل چشمه و چاههای‏ پرآبی احداث کرده بود.(2) شاید هم نام شراف به این جهت بر این منزلگاه گفته شده است.

1) الحسین فی طریقه الی الشهادة، علی بن حسین هاشمی، ص 94.

2) مقتل الحسین، مقرم، ص 213.