شب عاشورا (7)

امشب شهادتنامه عشاق امضا می‏شود

فردا ز خون عاشقان این دشت، دریا می‏شود(1)

شب دهم محرم سال 61 هجری، امام حسین‏ «ع‏» و یارانش با نیایش و نماز، به ‏آماده‏سازی خود و سلاحها و تحکیم میثاقهای استوار یاری و فداکاری پرداختند، چرا که ‏فردای آن روز، حماسه عظیم عاشورا و شهادت حیاتبخش آنان رقم می‏خورد.شب‏ عاشورا

را امام حسین‏ «ع‏» از سپاه کوفه مهلت‏خواست تا به عبادت و تلاوت بپردازد. همان شب، برای یارانش سخنرانی کرد و آنان مراتب اخلاص و وفای خویش را در سخنرانیهای پرشور خود ابراز کردند.در همین شب بود که یاران شهادت طلب، از خوشحالی سعادت شهادت که فردا نصیبشان می‏شد با هم مزاح می‏کردند، مثل حبیب و بریر، و صدای یاران امام به نجوا و زمزمه نیایش، همچون کندوی زنبوران به گوش‏ می‏رسید.(2) شب عاشورا لحظه‏ای چشمان امام را خواب گرفت.رسول خدا را در خواب ‏دید که به او خبر شهادتش را می‏داد.این خواب، اهل بیت را آشفته و گریان ساخت.در چنین شبی، امام در خیمه خویش به آماده سازی سلاح خود مشغول بود و شعر «یا دهر اف لک من خلیل…» را می‏خواند، امام سجاد که در خیمه بود با شنیدن آن چشمش ‏اشکبار شد و زینب گریست و امام حسین‏ «ع‏» خواهر را دلداری داد و به صبر سفارش‏ کرد.آن شب، شب قدر بزرگمردانی بود که با انتخاب شهادت، عزت ابدی و نام جاودان را برای خود رقم زدند.

1) حسان.

2) حیاة الامام الحسین، ج 3، ص 175.