زمان مطالعه: < 1 دقیقه
آنان که دیده حاصل دنیا و دین، حسین
گِریند بر امام زمان و زمین، حسین
یاد آورید خون که روان کردهاند چون
از گردن و ز حنجره نازنینْحسین
از زَعم خویش، دعوىِ اسلام کردهاند
وان گه شهید کرده و کُشته چنین حسین
فریاد و ناله مىکند و یاد مىکند
کافر به گریه در طرف روم و چین، حسین
اى مصطفى که خفتهاى، امّا نخفتهاى!
از روضه سر برآر و بدین سان ببین حسین
«داعى» بگو که قاتل او روز رستخیز
از فعلِ شوم خود به کجا آورد گریز؟(1)
1) دانشنامه شعر عاشورایى: ج 2 ص 783.