از معروفترین لقبهای حسین بن علی «ع» که در روایات و زیارتنامهها از زبان ائمه «ع» بیان شده است، به معنای سرور و سالار شهیدان.امام صادق «ع» به «ام سعید احمسیه» کهمرکبی کرایه کرده بود تا در مدینه سر قبور شهدا برود، فرمود: آیا به تو خبر دهم که سرور شهیدان (سید الشهدا) کیست؟گفت: آری.فرمود: حسین بن علی است.پرسید: او سید الشهداست؟فرمود: آری… (1) این لقب، ابتدا مخصوص حضرت حمزه، عموی پیامبر خدا بود که در جنگ احد به شهادت رسید.اما حماسه و ایثار ابا عبدالله «ع» چنان بود که اورا بر همه شهیدان برتری و سروری داد و شهدای کربلا را نیز بر دیگر شهیدان فضیلت بخشید و این سیادت و برتری در عرصه قیامت هم مشهود خواهد بود.پیامبر خدا یک بار که به نقل از جبرئیل، از شهادت فرزندش خبر میداد، از جمله دعایش درخواست مقام سید الشهدایی برای حسین بود: «اللهم فبارک له فی قتله و اجعله من سادات الشهداء».(2) میثم تمار نیز در سخنانی که با «جبله مکیه» داشت، این تعبیر را درباره آن حضرت گفت: «ان الحسین بن علی سید الشهداء یوم القیامة».(3)
1) بحار الانوار، ج 98، ص 36.
2) عوالم (امام حسین)، ص 118.
3) همان، ص 348، بحار الانوار، ج 45، ص 203.
