پس از آنکه امام حسین علیه السلام تصمیم نهائی خود را گرفت، و گفتگوهای مداوم و طولانی بزرگان و شخصیّتها نتوانست در عزم امام خللی ایجاد کند، امام علیه السلام برای آگاهی حجّاج بیت الله که از سراسر بلاد اسلامی آمده بودند، سخنرانی کرد، و اهداف خود را در قیام عاشورا توضیح داد و از شهادت خود خبر داد و عاشقان شهادت در راه خدا را فراخواند.
1 – سخنرانی عمومی و افشاگریها رجوع شود به حرف خ – خطبهها شماره 10 (سخنرانی در مکّه و خبر از آینده)
2 – سخنرانی اخلاقی
در اجتماع دیگری امام حسین علیه السلام برای تذکّر دادن ارزشهای اخلاقی بپاخاست و سخنرانی کرد که بخشی از آن بشرح زیر است:
حدیث 284
قال الامام الحسین علیه السلام: اِنَّ الْحِلْمَ زینَةٌ، وَالْوَفاءَ مُرُوءَةٌ، وَالصِّلَةَ نِعْمَةٌ، وَالْاِسْتِکْبارَ صَلِفٌ، وَالْعَجَلَةَ سَفَهٌ، وَالسَّفَهَ ضَعْفٌ، وَالْغُلُوَّ وَرْطَةٌ، وَمُجالَسَةَ اَهْلِ الدِّناءَةِ شَرٌّ، وَمُجالَسَةَ اَهْلِ الْفِسْقِ رَیْبَةٌ.
امام حسین علیه السلام فرمود: (همانا حلم و بردباری، زینت انسان است، و وفاداری، مروّت انسان، و پیوند با خویشاوندان، نعمت است، و تکبّر، خودپسندی، و شتابزدگی، نشانه بی عقلی است، و زیاده طلبی، هلاکت و نشستن با انسانهای پَست، شر است، و رفت و آمد با فاسدان، دچار شدن به شک و تردید است.(1)
1) کشف الغمة ج2 ص530، فصول المهمة ص169، نورالابصار ص138، معالی السبطین ج1 ص251.
