در جنگ صفّین که نبرد طولانی شد، و لازم بود در شرائط مناسبی روحیّه سربازان تقویت گردد، امام علی علیه السلام به سخنرانی میپرداخت یا به فرزندان خود دستور میداد با مردم سخن بگویند. روزی به امام حسن علیه السلام دستور داد سخنرانی کند که خطابهای زیبا ایراد فرمود.
سپس به امام حسین علیه السلام فرمان داد تا با مردم سخن بگوید. حضرت اباعبدالله علیه السلام در میان لشگریان کوفه برخاست و پس از حمد و ستایش الهی اظهار داشت:
حدیث 182
قال الامام الحسین علیه السلام: یا أَهْلَ الْکُوفَةِ أَنْتُمُ الْاَحِبَّةُ الْکُرَماءُ، وَالشِّعارُ دُون الدِّثارِ، فَجِدُّوا فی إِحْیاءِ ما دَثَرَ بَیْنَکُمْ، وَ تَسْهیلِ ما تَوَعَّرَ عَلَیْکُمْ.
ألا إنَّ الْحَرْبَ شَرُّها ذَریعٌ، وطَعْمُها فَظیعٌ، وَ هی جُرَعٌ مُسْتَحْساةٌ، فَمَنْ أَخَذَ لَها أُهَبَتُها وَ اسْتَعَدَّ لَها عُدَّتَها وَلَمْ یَأْلَمْ کُلُومَها عِنْدَ حُلُولِها فَذاکَ صاحِبُها، وَ مَنْ عاجَلَها قَبْلَ أَوانِ فُرْصَتِها وَاسْتِبْصارِ سَعْیِهِ فیها فَذاکَ قَمَنٌ أَنْ لا یَنْفَعَ قَوْمَهُ وَ اِنْ یُهْلِکْ نَفْسَهُ، نَسْأَلُ اللهَ بِقَوَّتِهِ اَنْ یُدْعِمَکُمْ بِالْفِئَةِ
امام حسین علیه السلام فرمود: (شما ای مردم کوفه! شما که دوستان عزیز و گرامی ما هستید، و آنچنان به اهلبیت نزدیک هستید چونان جامه زیرین به بدن، در خاموش کردن آتش جنگ که هم اکنون در بین شما و دشمن شعلهور است بکوشید، و آنچه را که بر شما بصورت یک مشکل روی آورده است آسان سازید. آگاه باشید! که جنگ گزندی بازدارنده، و طعمی تلخ و ناگوار دارد، که باید آن را جرعه جرعه نوشید، پس کسی که برای آن آماده باشد، و وسایل و مقدّمات آن را فراهم آورد، و از زخمهای آن آزرده خاطر نشود، برنده جنگ است. و آن کس که پیش از فرارسیدن فرصتها، بدون شناخت، عجولانه دست به پیکار زند، او بازنده، و چنین شخصی سزاوار است که سودی به ملّت خویش نرساند، و خود را نیز بهلاکت اندازد. از خداوند میخواهم که با نیروی خود شما را برای برگشتن پیروزمندانه یاری فرماید.(1)
1) بحارالانوار ج32 ص405 حدیث 369، شرح نهجالبلاغة ابن ابی الحدید ج3 ص186.
