در روزگارانی که ولید بن عُتبه شراب خوار و حَد خورده، فرماندار مدینه بود، میخواست اموالی را که به حضرت اباعبدالله علیه السلام تعلّق داشت به زور و فشار تصاحب کند، چون خود را حاکم مدینه میدانست. امام حسین علیه السلام قاطعانه پیام داد:
حدیث 210
قال الامام الحسین علیه السلام: أُقْسِمُ بِاللهِ لَیُنْصِفَنّی مِنْ حَقّی أَوْ لَآخُذَنَّ سَیْفی ثُمَ لَأَقوُمَنَّ فی مَسْجِدِ رَسُولِ اللهِ صلی الله علیه وآله ثُمَ لَأَدْعُوَنَّ بِحِلْفِ الْفُضُولِ(1)
امام حسین علیه السلام فرمود: (بخدا سوگند! یا حقّ مرا میدهد، و یا شمشیر خود را برداشته در مسجد رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم بپا میخیزم و آنان که با من هم سوگند و هم پیمان هستند را به قیام دعوت میکنم.(2)
وقتی دیگر بزرگان و شجاعان مدینه پیام امام حسین علیه السلام را شنیدند آنها نیز گفتند. یا اموال حسین علیه السلام را به او برگردانند و یا ما هم شمشیرها را برداشته به جنگ مسلّحانه روی میآوریم.
فرماندار مدینه وقتی از شجاعت امام و یاران همراه او با خبر شد، اموال امام علیه السلام را پَس داد.
1) قال بن هشام ابن اسحاق: وحدثنی یزید بن عبدالله بن اسامة بن الهادی اللیثی: أن محمد بن إبراهیم بن الحارث التیمی حدثه.
2) سیره ابن هشام ج1 ص142، اغانی ج17 ص295، شرح نهج البلاغة ابن ابی الحدید ج15 ص226، مناقب ابن شهر آشوب مازندرانی ج4 ص68، بحارالانوار ج44 ص191، عوالم بحرانی ج17 ص66 حدیث 1.
