الف – پاسداری از پدر
در یکی از صبحگاهان که امام علی علیه السلام به سوی حمّام عمومی شهر میرفت، ابن ملجم مُرادی نیز در تعقیب امام میرفت، امام حسن و امام حسین علیهما السلام در حالی که مسلّح بودند، برای پاسداری و حفاظت از پدر به حرکت درآمده و او را تحت نظر داشتند. وقتی امام علی علیه السلام وارد حمّام گردید، متوجّه سخنان فرزندان خویش شد، سربرداشت و پرسید: پدر و مادرم فدای شما، چه شده است شما را که هر دو برادر را در اینجا مینگرم؟. پاسخ دادند:
حدیث 57
قالاعلیهما السلام: اِتَّبَعَکَ هذَا الْفاجِرُ فَظَنَنَّا اَنَّهُ یُریدُ اَنْ یَضُرَّکَ(1)
امام حسین علیه السلام و امام حسن علیه السلام فرمودند: (این مرد جنایتکار را دیدیم که از پی شما روان است، و گمان بردیم که
میخواهد زیانی به شما برساند)(2)
امام علی علیه السلام فرمود: او را به حال خود واگذارید.
ب – دفاع از حقانیّت امام علی علیه السلام
پس از شهادت امام علی علیه السلام، در دورانی که صلحی ناپایدار حاکم بود، مروان فرماندار مدینه بود، روزی بر منبر مسجد مدینه بهنگام سخنرانی، نام مقدّس امام علی علیه السلام را آورد و خفّاش صفت به ساحت قُدس آفتاب اهانت کرد، مردم شنیدند امّا چیزی نگفتند، و اعتراض و مخالفتی پدید نیامد. این خبر به حضرت اباعبدالله علیه السلام رسید.
امام حسین علیه السلام در حالی که خشم مقدّس وجود او را فرا گرفته بود وارد مسجد شد و راه بر مروان بست و خطاب به او اظهار داشت:
حدیث 58
قال الامام الحسین علیه السلام: یَابْنَ الزَّرْقاءِ! وَیَابنَ اکِلَةِ الْقُمَّلِ! أَنْتَ الْواقِعُ فی عَلیٍّ؟! اَلا اُخْبِرُک بِما فیکَ وَ فی أَصْحابِکَ وَ فی عَلِیٍّ؟ فَإِنَّ اللهَ تَبارَکَ وَ تَعالی یَقُولُ: «إنَّ الَّذینَ امَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ سَیَجْعَلُ لَهُمُ الرَّحْمنُ وُدّاً»(3)
فَذلِکَ لِعَلِیٍّ وَ شیعَتِهِ «فَإِنَّما یَسَّرْناهُ بِلِسانِکَ لِتُبَشِّرَ بِهِ الْمُتَّقینَ»(4) فَبَشَّرَ بِذلِکَ النَّبِیّ صلی الله علیه و آله لِعَلِیِّ بْنِ اَبی طالِبٍ علیه السلام
«وَتُنْذِرَ بِهِ قَوْماً لُدّاً»(4) فَذلِکَ لَکَ وَلاَِصْحابِکَ.(5)
امام حسین علیه السلام فرمود: (ای فرزند زن بدنام، و فرزند شپش خورده، تو نسبت به امام علی علیه السلام جسارت میکنی؟ آیا میخواهی به تو اطلاع دهم که خدا در قرآن نسبت تو و یاران تو و نسبت به امام علی علیه السلام چه فرماید؟ خداوند بزرگ در آیه 96 مریم نسبت به علی علیه السلام و یاران او فرمود: «آنانکه ایمان آوردند و اعمال نیکو انجام دادند خدای رحمن آنان را در نظر انسانها دوست داشتنی جلوه خواهد داد». این آیه به علی علیه السلام و شیعیان او اختصاص دارد و در آیه بعد از این فرمود: «ما قرآن را تنها بر زبان تو آسان قرار دادیم تا با آن پرهیزکاران را بشارت دهی». و رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم بوسیله قرآن علی علیه السلام را بشارت داد.
امّا نسبت به تو و یاران تو فرمود: «و دشمنان لجوج را از عذاب الهی بترسان»).
1) بصائر الدّرجات ص480، خرائج و جرائح ج2 ص771 حدیث 73، بحارالانوار ج42 ص234 حدیث 43.
2) حدثنا احمد بن الحسن بن علی بن فضال، عن علی بن أسباط، یرفعه.
3) سوره مریم آیه 96.
4) سوره مریم آیه 97.
5) تفسیر فرات ص253 حدیث 345، بحارالانوار ج44 ص210 حدیث 7، عوالم بحرانی ج17 ص89 حدیث 4.
