دعائی که حضرت اباعبدالله علیه السلام در صبحگاهان و شامگاهان میخواند:
حدیث 200
قال الامام الحسین علیه السلام: بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرِّحیمِ بِسْمِاللهِ وَبِاللهِ، وَ مِنَ اللهِ وَ اِلی اللهِ، وَ فی سَبیلِ اللهِ وَ عَلی مِلَّةِ رَسُولِ اللهِ، وَ تَوَّکَلّتُ عَلَی اللهِ، وَلاحَوْلَ وَلاقُوَّةَ اِلاَّ بِاللهِ العَلِیِّ الْعَظیمِ. اَللّهُمَّ اِنّی اَسْلَمْتُ نَفْسی اِلَیْکَ، وَ وَجَّهْتُ وَجْهی اِلَیْکَ، وَ فَوَّضتُ اَمْری اِلَیکَ، اِیَّاکَ اَسْأَلُ الْعافیَةَ مِنْ کُلِّ سُوءٍ فِی الدُّنْیا وَالْاخِرَةِ.
اَللَّهُمَّ اِنَّکَ تَکْفینی مِنْ کُلِّ اَحَدٍ وَلایَکْفینی اَحَدٌ مِنْکَ، فَاکْفِنی مِنْ کُلِّ اَحَدٍ ما اَخافُ وَ اَحَذَرُ وَاجْعَلْ لی مِنْ اَمْری فَرَجاً وَ مَخْرَجاً، اِنَّکَ تَعْلَمُ وَلا اَعْلَمُ، وَ تَقْدِرُ وَلا اَقْدِرُ، وَاَنْتَ عَلی کُلِّ شَیءٍ قَدیرً، بِرَحْمَتِکَ یا اَرْحَمَ الرّاحِمینَ.(1)
امام حسین علیه السلام فرمود: (بنام خداوند بخشنده مهربان، بنام خدا و به یاد او، از خداوند و بسوی او، و در راه او، برمذهب و آئین پیامبراو، و بر خداوند توکّل کردم و نیرو و قدرتی جز به اراده خداوند بزرگ نیست.
پروردگارا! جانم را بسوی تو تسلیم کرده و چهرهام را بسوی تو گردانده و کارم را بتو و از تو عافیت و سلامتی از هر بدی در دنیا و آخرت را خواهانم. پروردگارا! تو مرا از هرکس کفایت کرده، و هیچکس مرا از تو کفایت نمیکند پس مرا از موارد ترس و هراس از هر که باشد کفایت فرما، و در کارم راه گشایش و رهایی قرار ده، بدرستی که تو میدانی و من نمیدانم و تو توانائی و من قادر نیستم و تو بر هرکاری توانائی به رحمتت ای مهربانترین مهربانان.(2)
1) مهج الدعوات ص157، بحارالأنوار ج86 ص313 حدیث 65.
2) صحیفة الحسین ص 65 تا ص67.
