هرگاه خشکسالی میشد حضرت اباعبدالله علیه السلام برای بارش باران و رحمت الهی دست بدعا برمیداشت و اظهار داشت:
حدیث 198
قال الامام الحسین علیه السلام: اَللَّهُمَّ اسْقِنا سُقْیاً واسِعَةً وادِعَةً، عامَّةً، نافِعَةً، غَیْرَ ضارَّةٍ، تَعُّمُّ بِها حاضِرَنا وَبادینا، وَ تَزیدُ بِها فی رِزْقِنا وَ شُکْرِنا.
اَللَّهُمَّ اجْعَلْهُ رِزْقَ إیمانٍ، وَ عَطاءَ إیمانٍ، إنَّ عَطاءَکَ لَمْ یَکُنْ مَحْظُوراً. اَللَّهُمَّ أَنْزِلْ عَلَیْنا فی أَرْضِنا سَکَنَها، وَ أَنْبِتْ فَیها زَیْنَتَها وَ مَرْعاها.
امام حسین علیه السلام فرمود: (پروردگارا! بارانی گسترده و فراگیر، نافع و بدون ضرر بر ما بفرست که در شهر و بیابان فرو ریزد و به سبب آن روزی و شکرگذاری ما افزایش یابد. خداوندا! باران را روزی و عطایی که بر أساس ایمان باشد قرار ده، بدرستی که بخشش تو بازداشته شده نیست. بار الها بر زمین ما باران بفرست و آنچه مایه زینت آن میشود و روئیدنیها در آن برویان.(1)
دعای دیگری برای باران
در زمان امام علی علیه السلام خشکسالی مردم را رنج میداد مردم خدمت آن حضرت آمده برای طلب باران، اصرا ورزیدند، امیرالمؤمنین علیه السلام خطاب به امام حسین علیه السلام فرمود، پسرم برخیز و از خدا طلب باران کن. امام حسین برخواست و پس از حمد و ستایش الهی این دعا را خواند.
حدیث 199
قال الامام الحسین علیه السلام: اَللَّهُمَّ مُعْطِیَ الْخَیْراتِ، وَ مُنْزِلَ الْبَرَکات، أَرْسِلْ السَّماءَ عَلَیْنا مِدْراراً، وَ اسْقِنْا غَیْثاً مِغْزاراً، واسِعاً، غَدَقاً، مُجَلَّلاً سَحَّاً، سَفُوحَاً، فُجاجاً تُنَفِّسُ بِهِ الضَّعْفَ مِنْ عِبادِکَ، وَتُحْیی بِهِ الْمَیِّتَ مِنْ بِلادِکَ، آمینَ رَبَّ الْعالَمینَ.
امام حسین علیه السلام فرمود: (ای خداوندی که عطا بخش نیکیها و فروفرستنده برکتها هستی! باران رحمتت را پیاپی بر ما بباران، و آب بارانت را فراوان و شدید و پربار بر همهجا
بفرست، تا بندگان ضعیف از آن بهرمند شوند، و زمینهای مرده زنده و سرسبز گردند، آمین ای پروردگار جهانیان.(2)
پس از دعای امام حسین علیه السلام باران شدیدی بارید که زمینها سیراب و نهرها پر از آب شد.
1) صحیفة الحسین ص 69، عیون الأخبار ج2 ص278.
2) بحار الانوار ج44 ص187 ح16.
