دعای امام در کعبه

دعایی که حضرت اباعبدالله‏ علیه السلام در کنار کعبه می‏خواند.

حدیث 202

قال الامام الحسین‏ علیه السلام: اِلهی أَنْعَمْتَنی فَلَمْ تَجِدْنی شاکِراً، وَ أَبْلَیْتَنی فَلَمْ تَجِدْنی صابِراً، فَلا أَنْتَ سَلَبْتَ النِّعْمَةَ بِتَرْکِ الشُّکْرِ، وَلا أَدَمْتَ الشِدَّةَ بِتَرْکِ الصَّبْر، إِلهی ما یَکُونُ مِنَ الْکَریمِ اِلاَّ الْکَرَمُ.

امام حسین‏ علیه السلام فرمود: (پروردگارا! مرا نعمت دادی ولی مرا شاکر نیافتی، و دچار مصیبتم نمودی ولی صبورم ندیدی، پس با ترک شکر نعمتت را سلب نکردی، و با عدم شکیبائی من، بر شدّت آن نیفزودی. پروردگارا! از بزرگوار جز بزرگواری نیاید.(1)

1) احقاق الحق ج11 ص595، شرح حال امام حسین‏ علیه السلام ج1 ص134، بحارالانوار ج99 ص197 حدیث 13.