امام حسین علیه السلام آنگاه که در کنار قبر مادر امیرالمؤمنین علیه السلام حضرت فاطمه بنت أسد، پیکر برادرش امام مجتبی علیه السلام را دفن میکرد، با چشمی اشک آلود و با اندوه فراوان نسبت به برادر اظهار داشت:
حدیث 103
قال الامام الحسین علیه السلام:رَحَمِکَ اللهُ أَبا مُحَمَّدٍ أنْ کُنْتَ لَتُباصِرُ الْحَقَّ مَظانَّهُ، وَتُؤْثِرُ اللهَ عِنْدَ تَداحُضِ الْباطِلِ فی مَواطِنِ التَقیَّةِ بِحُسْنِ الرَّوِیَةِ، وَتَسْتَشِّفُ جَلیلَ مَعاظِمِ الدُّنْیا بِعَینٍ لَها حاقِرَةٍ، وَ عَلَیْها یَداً طاهِرَةَ الاَْطْرافِ نَقیَّةَ الأسِّرَةِ، وَتَرْدَعُ بادِرَةَ غُرَبِ أَعْدائِکَ بِأَیْسَرِ الْمَؤُونَةِ عَلَیْکَ، وَلا غَرْوَ وَأَنْتَ ابْنُ سُلالَةِ النُّبُوَّةِ وَرَضیعُ لِبانِ الْحِکْمَةِ، فَاِلی رَوْحٍ وَرَیْحانٍ وَجَنَّةِ نَعیمٍ، أَعظَمَ اللهُ لَنا وَلَکُمُ الأجْرَ عَلَیْهِ، وَوَهَبَ لَنا وَلَکُمُ السَّلْوَةَ وَحُسْنَ الْأُسی عَنْهُ.(1)
امام حسین علیه السلام فرمود: (خدا تو را رحمت کند ای ابا محمّد! این تو بودی که حق را در جایگاه خود
میدیدی، و در هجوم باطل، به بهترین شیوه، با رازداری، خدا را رعایت میکردی، و مشکلات سخت دنیا را به چشم حقارت مینگریستی، و برای اداره آبرومندانه خانواده با دستی پاک از دنیا بر میداشتی. و با کمترین زحمتی، مزاحمتهای دشمنان را برطرف میساختی. اینها جای شگفتی نیست زیرا که تو از نسل پیامبری، و از پستان حکمت نوشیدی، پس هم اکنون بسوی رحمت الهی و نعمتهای جاودانه بهشت سفر کردهای. خدا پاداش ما و تو را بر این مصیبت بزرگ گرداند، و برای ما و شما آرامش قرار دهد، و سرانجام ما را نیکو گرداند).
1) عیون الأخبار ج2 ص314، تاریخ ابن عساکر «شرح حال امام حسن علیه السلام» ص233 حدیث 369، احقاق الحق ج11 ص597.
